कलम बुरुक्क उफ्रन्छ र भन्छ…
नेपालबहस संवाददाता
माघ १८, २०७६ शनिबार २३:१३:४५
यज्ञप्रसाद भट्टराई
१८ माघ, काठमाडौं । आज भोलि किन हो किन मलाई अलि बढी भाबुक र विश्लेषणत्मक भएको महशुस हुन थालेको छ । जब कुनै बिषयमा लेख्न बस्छु मनले अनेक सन्तुलनका कुराहरु उठाउँछ । मुलुकको वर्तमान अवस्थाका बारेमा अलि गम्भिर हुन्छु ।
कुनै कुरा उठान गर्दा सकारात्मक र नकारात्म टिका टिप्पणीहरुका बारेमा आफैँ बिश्लेषण गर्छु । विस्तारै लेख्न शुरु गर्छु । बिषय उठान हुन्छ । मनमा अनेको तर्क कुर्तकहरु आउनु स्वाभाबिकै हो । तैपनि मनलाई संयम र सन्तुलित राखेर आफु रिसलाई नियन्त्रण गर्न खोज्छु, अहँ यो मेरो कलमले रिसलाई थाम्नै सक्दैन । लाग्छ आजभोली यो मेरो कलम मेरै बसमा छैन ।
जत्ति सम्झाए पनि मैले भनेको मान्दै मान्दैन । वरिपरिको वातावरण, व्यक्तिका खराब सोच, कुण्ठित विचारहरु, स्वार्थी भावना, लोभलालसा र खराब विचारले कताकता आफैँलाई असन्तुलित बनाउन खोज्छ । तर पनि आफैँले आफैँलाई सम्झाउँछु ।
आफु हर तरहले संयमित हुन खोज्छु तर यो मेरो कलम आफैँ अन्यिन्त्रि हुन खोज्छ । म सम्झाउछु, हेर बाबु यस्तै हो, हामीले समय र परिस्थिति अनुसार चल्न सक्नु पर्छ भन्छु, कलम बुरुक्क उफ्रन्छ र भन्छ सबै काम नीति र विधि अनुसार हुनुपर्छ ।
कलम परक्क बटारिन्छ, भन्छ तँ जस्ताले गर्दा नै हो अहिलेका नेता भनाउदाहरु बिग्रिएका छन् । गलत बाटोमा हिँड्न पाएका छन् । जनता एकातिर आफ्नो स्वार्थ अर्कातिर गर्दै व्यक्तिगत ऐश, आराम र विलासितातिर ढल्किनुमा तेरो महत्वपूर्ण हात छ बुझिस् । तेरै कारणले हो नेताले आफु हिँडने लिक छोडेको । लिकमा नहिँड्ने गाडी कहिल्यै गन्तब्यमा पुग्दैनन् ।
समय र परिस्थितिलाई नै कानून मान्ने हो भने मुलुकमा कानून र संविधान किन चाहियो त ?? उसको प्रश्नको झटारोलाई साम्य पार्ने कुनै औषधि छ कि भनेर खोजि हेर्छु, त्यो पनि पाउन सक्दिन । म हाम्रा र हामीले बनाएका, हामीले नै फलाएका, फुलाएर लटरम्म बनाएका महान नेता जे भए पनि हाम्रा मालिक हुन ।
अहिलेको अवस्थाका सर्बेसर्वा हुन्, अघोषित भगवान हुन्, सारै रिसाईहाल्नु हुदैन भन्छु त्यत्रो महान नेताहरुले महाकाली बेचे पनि सहि हो भन्न पर्छ । निर्दोषलाई जेल कोचे पनि ठिकै हो भन्न पर्छ, अपराधिलाई उन्मुक्ति दिए पनि जय होस् भन्न पर्छ । नेता भनेको त ड्राईभरलाई सडकमा मान्छे मार्न दिएको लाईसेन्स जस्तो देश बेच्ने, नदीनाला बेच्ने राष्ट्रिय सम्पदा, राष्ट्रिय सम्पत्ति बेच्न दिने लाईसेन्स हो बाबै, चुप्प लाग्नुपर्छ भन्छु कलम तिनहात माथि उफ्रदै मैलाई थर्काउछ ।
नेता भनेका मालिक होईनन् जनताका गोठाला हुन् । गोठालाले आफ्ना गाईवस्तुले अर्काको बालिनाली खायो भने देखभाल गर्नु पर्छ । आफ्नो पाल्तु जनावरले छिमेकीको बिगार गर्न दिनु हुँदैन । गाईवस्तुको हेरबिचार गर्दै बालिनाली संरक्षण गर्ने गोठालो नै अर्काको बाली चोर्न पस्न मिल्छ भन्छ । कुरा त कहिलेकाहिँ ठिकै पो गर्यो कि पनि भन्छु ।
म भन्छु, सरकार हो बाबु उसलाई अलिकअति छलछाम गर्ने, चोरी चाकरी गर्ने, जनताको आँखा छल्दै देश र जनता बिरोधि बिधेयकहरु ल्याउने, विभिन्न छिमेकी मित्रराष्ट्र तथा दातृ राष्ट्रहरुसँग सन्धि सम्झौता गर्ने छुट त हुन्छ होलानी ???
कलम परक्क बटारिन्छ, भन्छ तँ जस्ताले गर्दा नै हो अहिलेका नेता भनाउदाहरु बिग्रिएका छन् । गलत बाटोमा हिँड्न पाएका छन् । जनता एकातिर आफ्नो स्वार्थ अर्कातिर गर्दै व्यक्तिगत ऐश, आराम र विलासितातिर ढल्किनुमा तेरो महत्वपूर्ण हात छ बुझिस् । तेरै कारणले हो नेताले आफु हिँडने लिक छोडेको । लिकमा नहिँड्ने गाडी कहिल्यै गन्तब्यमा पुग्दैनन् ।
म भन्छु, बाबा नेता हुन, कति जेलनेल भोगेका छन् । कति दुःखकष्ट झेलेका छन् । कति जङ्गलको बास र जङ्गली जनावरको त्रासबाट उम्किएर आएका छन् । कति आफ्नै छोराछोरी आमाबाबु सरहका नेपाली मारेर आएका छन् । कति जनतालाई जिउँदै जलाएर आएका छन् ।
कति पराईलाई आफ्नो बनाएर आएका छन् । कति तराईमा आगो लगाएर आएका छन् । यसो जनतालाई झुक्याएर, कानूनलाई बङ्ग्याएर, नेपाल आमालाई नङ्ग्याएर, विदेशी प्रभूसँग थोरै भएका दाह्रा ङिच्याएर भएपनि यसो २-४ पैसो खाए वा जोहो नै गरे भने पनि के–को टाउको दुखाउनु, रिसाउनु हुँदैन है । देखे पनि नदेखे जस्तो गर्दिए भैगोनि ।
झनै उत्तेजित हुदै कलम भन्छ, अभिभावकले जतिसुकै दुःख गरेपनि आफ्नो छोराछोरीलाई ढाँटनु र मन नपरेका छोराछोरीलाई काट्नु हुँदैन । छोराछोरीसँग कुनै पनि कुरा लुकाउनु छिपाउनु हुँदैन । छलछाम गर्नु हुँदैन । आफ्नो सुखसुबिधाको लागि हैन छोराछोरीको सुखसुबिधाको लागि आफु भोकै बसेर भए पनि आप्mना छोराछोरीलाई मिठो खुवाउन सक्नु पर्छ ।
नयाँ मसी हालेर सुमसुम्याउँदै सम्झाउँछ, हेर तैँले त सरकारको गुनगान मात्रै गाउँनु पर्छ । सरकारको बेहिसाब वर्णन गर्नुपर्छ । यसो गर्दा तँलाई पुरस्कार र सम्मानको लर्को लाग्न सक्छ । अहँ मान्दैन, उल्टै मलाई थर्काउँछ तँ नाँथे एउटाले भन्दैमा म मेरो ब्यवहार परिवर्तन गर्न सक्छु ? म मेरो बाटो परिवर्तन गर्न सक्छु ?? म मेरो विचार परिवर्तन गर्न सक्छु ???
आफु फाटेको लुगा लगाएर भए पनि आफ्ना छोराछोरीको आङ्गमा चिसो बस्न दिनु हुँदैन । रोग बस्न दिनु हुदैन । आफ्ना छोराछोरीको शिक्षादिक्षामा बिशेष ध्यान दिनु पर्छ । कलम भन्छ, हाम्रो अभिभावक भनेको नै हाम्रो सरकार हो । सरकारले आफ्ना नागरिकलाई समान सन्ततिको रुपमा हेर्नु पर्दछ ।
कहिलेकाँही त लाग्छ यो कलम पनि कत्ति जान्ने भै टोपल्छ । कत्ति न मलाई नै अर्ति उपदेश दिने जस्तो । वास्तवमा म र मेरो कलममा यस्तै–यस्तै अनगिन्ति बिषयहरुमा कुरै मिल्दैन । उ निशुल्क शिक्षाको कुरा गर्छ, मलाई मेडिकल माफियाहरु मन पर्छ । मन नपराएर पनि के गर्नु र अलिअलि भए पनि त्यतैबाट माल झर्छ ।
उ जनतालाई जाउलोको व्यवस्था गर्नुपर्ने कुरा गर्छ । मलाई मार्सी चामलवालासँग हिमचिम बढाउन मन पर्छ । उ वनजंगल बचायो भने वातावरण सप्रन्छ भन्छ । म चारकोशे झाडी फाँडन् पाए घरबार सप्रन्छ भन्छु । उ जनतालाई सिटामोलको व्यवस्था हुनुपर्छ भन्छ । मलाई यहाँ रेल र पानीजहाज चढन् हतार भैसकेको छ ।
कलम भन्छ निर्दोषलाई न्याय दिलाउनु राज्यको कर्तब्य हो, अपराधि, कालोबजारी र भ्रष्टाचारीलाई जेलमा हाल्नुपर्छ भन्छ । म भन्छु हाम्रा दलमा यस्ता बात र खत नलागेका मान्छेनै भेटिदैनन् । यसै भएर त आजभोली मेरै र कलमको कुरा मिल्दैन । म एउटा बिषयमा लेख्न बस्छु कलमले अर्कै बिषयलाई उठान गर्दिन्छ ।
म हिमाल तिर चढौं भन्छु उ तराई तिर झर्दिन्छ । म मेरो सरकारको राम्रो–राम्रो कुरामात्रै लेखौं भन्छु उ सरकारले बाटो बिराउँदै गएका जनचासोका बिषयलाई छरपष्ट रुपमा पोखिदिन्छ । यता सम्याउन खोज्छु, उता पोखिन्छ । लाग्छ यो जाउलो समेटदा समटदै दुई बर्ष बितिसक्यो अझै कति बर्ष बित्ने हो ???
नागरिकता बिधेयक र मार्सी चामलले उब्जाएको समस्या लेख्छु । शालिकराम पुडासैनी मार्ने हत्यारा खोईदेखि नेताहरुको सिंगापुर र दुबईको मोजमस्तीका बिषयमा लेख्छु । तराईका उखु किसानको पसिनाको मुल्य खोई लेख्छु । चुडामणी शर्मा र गोपाल खड्कालाई किन छुट दिईयो लेख्छु । एनसेलको कर खाई लेख्छु । मेलम्चीको पानी खोई लेख्छु । लेख्छु यति प्रकरण र गोकर्ण रिसोर्टको बारेमा लेख्छु । जनचासोका बिषयमा लेख्ने मेरो अधिकार हो लेख्छु ।
म मेरो कलमलाई सम्झाउँछु । तँ मेरो देशको नेताजस्तो बेलगाम भएर अगाडि नबढ । कलम भन्छ तेरोमा मैले भनेको कुराहरु लेख्नसक्ने मुटु नै छैन । डर लाग्छ साच्चैै पो हो कि भनेर यसो मुटु छाम्छु । मुटु त बेतोडका साथ धडकीरहेको छ त ??
कहिलेकाँहि नयाँ मसी हालेर सुमसुम्याउँदै सम्झाउँछ, हेर तैँले त सरकारको गुनगान मात्रै गाउँनु पर्छ । सरकारको बेहिसाब वर्णन गर्नुपर्छ । यसो गर्दा तँलाई पुरस्कार र सम्मानको लर्को लाग्न सक्छ । अहँ मान्दैन, उल्टै मलाई थर्काउँछ तँ नाँथे एउटाले भन्दैमा म मेरो ब्यवहार परिवर्तन गर्न सक्छु ? म मेरो बाटो परिवर्तन गर्न सक्छु ?? म मेरो विचार परिवर्तन गर्न सक्छु ???
म जे देख्छु त्यहि लेख्छु । म जे सुन्छु त्यहि लेख्छु । भोकानाङ्गा असहाय नेपालीको कथा लेख्छु । दीनहिन गरीववहरुको व्यथा लेख्छु । लेख्छु निर्मला पन्तका हत्यारा खोई भनेर लेख्छु । सरकार ३३ क्विन्टल सून कता लुकायौ भनेर लेख्छु । लेख्छु सुनलाई पित्तल बनाउने तिम्रा कालिगढीलाई सलाम भनेर लेख्छु ।
वाईडवडी बिमानको घोटाला काण्डमा को–को पक्राउ परे भनेर लेख्छु । गाँउगाँउमा नयाँ–नयाँ ठेकेदारले स्थानीय सरकारसँग मिलेर कसरी ब्रम्हलुट मच्चाउदैछन्, त्यो लेख्छु । जनतालाई सास्ती दिने सिण्टीकेट काण्ड किन बन्द हुन सकेन त्यो लेख्छु । लेख्छु गुठी बिधेयक र बालुवाटार जग्गा काण्ड बारेमा लेख्छु । नेपाल टेलिकमको फोर जी (4G) काण्ड लेख्छु ।
अनि नागरिकता बिधेयक र मार्सी चामलले उब्जाएको समस्या लेख्छु । शालिकराम पुडासैनी मार्ने हत्यारा खोईदेखि नेताहरुको सिंगापुर र दुबईको मोजमस्तीका बिषयमा लेख्छु । तराईका उखु किसानको पसिनाको मुल्य खोई लेख्छु । चुडामणी शर्मा र गोपाल खड्कालाई किन छुट दिईयो लेख्छु । एनसेलको कर खाई लेख्छु । मेलम्चीको पानी खोई लेख्छु । लेख्छु यति प्रकरण र गोकर्ण रिसोर्टको बारेमा लेख्छु । जनचासोका बिषयमा लेख्ने मेरो अधिकार हो लेख्छु ।
भो मँ सक्दिन यो कलमसँग, यसले मेरो हुर्मतै लिने भो । कहाँ लगेर फसाउने हो यसको बहुलठ्ठीपनले मलाई । अब त अत्तिनै गर्ने भो यो कलमले गाँठे भो अब यसलाई अहिल्यै बन्द गर्छु ।
नेपालबहस संवाददाता
नेपालबहस डटकमको अंग्रेजी संस्करणका साथै अनलाइन टिभी पनि सञ्चालित छ । फेसबुक र ट्वीटरमार्फत पनि हामीसँग जोडिन सकिनेछ । नेपालबहसमा प्रकाशित कुनै सामग्रीबारे कुनै गुनासो, सूचना तथा सुझाव भए हामीलाई [email protected] मा पठाउनु होला । धन्यवाद ।
लेखकबाट थपसत्ता र शक्ति भएपछि न प्रहरी लाग्छ, न अदालत ?
बैशाख ५, २०८१ बुधबार
प्रदेश सरकारमा संकट पार्दै वैकल्पिक गठबन्धन निर्माणमा नेकपा एसको प्रयास
बैशाख ४, २०८१ मंगलबार
सत्ता गठबन्धनमा नेकपा एसको काउण्टर अट्याक, के होला उपनिर्वाचनपछि सरकारको अवस्था ?
बैशाख ३, २०८१ सोमबार
विराटनगरको रानी क्षेत्र तनावग्रस्त, दुई समूहबीच ढुंगा हानाहान
नेपालबहस संवाददाता
बैशाख ५, २०८१ बुधबार
सत्ता र शक्ति भएपछि न प्रहरी लाग्छ, न अदालत ?
नेपालबहस संवाददाता
बैशाख ५, २०८१ बुधबार
आइसीसीको टी-२० वरियतामा दिपेन्द्रको छलाङ
नेपालबहस संवाददाता
बैशाख ५, २०८१ बुधबार
रविलाई ओलीले भने, ‘राजनीतिक रुपमा कांग्रेसले उठाएपनि सहकारी ठगीको विषय जनताको हो’
बैशाख ६, २०८१ बिहिबार
हार्दिक पाण्डेयलाई १२ लाख जरीवाना
बैशाख ७, २०८१ शुक्रबार
सांसद खड्काले हड्पेको स्काउटको जग्गामा सिलबन्दी
बैशाख ६, २०८१ बिहिबार
एसीसी प्रिमियर कपको फाइनलमा ओमान र युएई भिड्ने
बैशाख ७, २०८१ शुक्रबार
नेशनल पेमेन्ट गेटवे भ्रष्टाचार प्रकरणमा सुनिल पौडेल दोषी ठहर, ८ जनाले पाए सफाइ
बैशाख ७, २०८१ शुक्रबार
धरौटी बुझाउन नसकेपछि दीपेश पुनलाई जेल पठाइयो
बैशाख ७, २०८१ शुक्रबार
मस्कको सुझाव - रकेट एकअर्कामा होइन, ताराहरुमा पठाऊ !
बैशाख ७, २०८१ शुक्रबार
आमजनतामा सूचना प्रविधिको पहुँच बिस्तार आवश्यकः मन्त्री शर्मा
बैशाख ७, २०८१ शुक्रबार
काठमाडौँ महानगरमा निःशुल्क उपचार, कसरी लिने सेवा ?
बैशाख ७, २०८१ शुक्रबार