प्रजातन्त्रका तीस बर्ष र जनताका प्रति राज्यको चासो
नेपालबहस संवाददाता
चैत २७, २०७६ बिहिबार १९:५३:१
हिजो चैत्र २६ गते । देशमा प्रजातन्त्रको पुर्नबहाली भएको दिन । जनताका आँखामा भरोसाका आँशुले भरिएको दिन । दलमाथि लागेको प्रतिबन्ध फुकुवा भई नागरिकका सामु खुल्ला रुपमा आफ्ना गतिबिधिहरु, नीति र कार्यक्रमहरु, घोषणापत्रहरुद्धारा नागरिकलाई बिकासको मुलप्रवाहमा समाबेश गराउने प्रतिज्ञा गरेको दिन । देशबाट भ्रष्टाचार, गरिबी, अशिक्षा र आर्थिक पछ्र्यौटेपनलाई निर्मुल पार्दै नेपाललाई एशियाको स्विट्जरल्याण्ड बनाउने शंखघोष गरिएको दिन ।
जनतामा खाना, नाना र छानाको पुर्ण ग्यारेन्टि गर्दै व्यक्तिगत सुरक्षा र औषधोपचारमा राज्यको उपस्थिति प्रत्याभूत भएर निमुखालाई न्याय र अपराधीलाई सजाय हुन्छ भनेर दलहरुले कसम खाएको दिन । तर अहिलेसम्म आईपुग्दा तमाम नेपालीहरुले बचाई राखेको प्रजातन्त्रप्रतिको एउटा पिल्पीले आशालाई नेताहरुद्धारा गरिएका हालसम्मका व्यवहारबाट पूर्णरुपमा निराशाजनक प्रतिफलमा परिणत भएको दिन । राष्ट्रिय जनआन्दोलन दिवश ।
समावेशिताका नाममा लोकलाजको समेत कुनै डर, लाज र घिन नमानी आफ्ना श्रीमति, साला, साली, भान्जा, भान्जी, ससुरा, सासु, मीतसासु, लगायत राजनीतिसँग छेउटुप्पै नजोडिएका देखि होटेलमा एकरात बिताएकासम्मलाई दलहरुले राजनीतिक नियुक्तिमा समाबेश गराएर जग हसाँए ।
देशमा प्रजातन्त्रको पुर्नस्थापना पश्चात नागरिकमा जुन प्रकारको देश विकासको अभिलाषा थियो, जुन प्रकारको ईच्छा र चाहनाहरु थिए, ती भने कुनैपनि पुरा हुन सकेनन् । त्यसका विविध पाटाहरु होलान । यसलाई अध्ययन गर्ने छुट्टै समितिहरु बन्लान या बनाउन सकिएला । तीसौं बर्षसम्म सञ्चालनमा आएको, जनताले उन्नति भन्दा अवनति बढी पाएको, देशमा थाम्नै नसक्ने गरी बैदेशिक ऋण लागेको, विकास भन्ने जन्तु नेपालमा आउनै नसकि भागेको, जनता झनझन गरिब र नेता झनझन धनी हुँदै जान थालेको, दलका नेता भनेका कसैको बाबुआमा मर्दा छोडेका साँढे झै मदमस्त मात्रै हुन थालेको , जनताले बर्षैंसम्म थारा गाई मात्र पाल्नु परेको, विकास किन गाउँ तिर नझरेको ? गरिबी हटाउने कुरा किन नेताको नजरमा नपरेको ? मेलम्चीको पानी किन काठमाडौं खाल्डोमा नझरेको ? नेताको नअघाउने पेट किन कहिल्यै नभरेको ? किसानको बुई चढेर नेता भई मन्त्री प्रधानमन्त्री समेत भईसक्दा पनि किसानका बिषयमा किन कुनै कानून नबनेको ? बनेका कानून पनि किन किसानको हितमा नभएको ? यी र यस्ता यावत बिषयहरुमा अध्ययन अनुसन्धान गर्नु पर्छ कि पर्दैन ?? स्वयं सत्ता सञ्चालक र प्रमूख प्रतिपक्षी दलहरुलाई नै जानकारी हुनुपर्ने बिषय हो ।
आम नागरिकको हैसियतले र एक स्वतन्त्र दृष्टिकोणबाट हेर्दा राजनीतिक दलमा रहेका स्वार्थ केन्द्रित व्यक्तिहरुको बर्चस्व र हालीमुहाली तीसौं बर्षसम्म निरन्तर कायम रहन गएका कारण पनि मुलुकले सोचे जति विकास र परिवर्तन गर्न नसकेको हो भन्ने कुरामा चाँहि अब द्विबिधा रहेन । देश विकासको अभियानमा हातमा हात मिलाएर बाहिर निस्किएका जनतालाई बन्दुकको नाल देखाएर दशौं बर्षसम्म यिनै दलका महामहिम महाराजाहरुले घरबाहिर निस्कनै दिएनन् । जनताको प्रजातन्त्रप्रति पलाउँदै गएको कलिलो आस्था, विश्वास र भरोसा माथि सधैं प्रहार गरिरहे । जनताको विकासप्रतिको आत्मविश्वासमा प्रहार गरे । सदियौं देखि मानिदै आएको धर्म संस्कार र विधिमा प्रहार गरे । आफै गरे या कसैको बहकाउमा गरे । निशुल्क गरे या डलरको लोभमा गरे ? यो पनि समय आएपछि आफै बक्तै जान्छन् । अलि सुरा नेपालीले यस धर्तीमा जन्म लिए भने त्यसदिन आफै सबै कुरा पत्ता लाग्छन् ।
प्रजातन्त्र पछिको केहि बर्ष दलका नेतालाई आफ्ना आफन्तहरुलाई सेटिङ मिलाउन र दलमा आफ्नाे गुटलाई दर्बिलो बनाउनमै बित्यो । राजनीतिक दलमा जनताप्रतिका जिम्मेवारी र जनताले दिएको बिश्वासको मतलाई सिंहदरबार र बालुवाटार छिर्ने बित्तिकै भुलिदिए । राजनीतिक दलहरुले आफ्नाे कमजोरी जति सबै लगेर नेपालको राजसंस्थामा थुपारिदिए । देशमा राजसंस्था रहेको र यसले देशको सर्वस्व सबै आफैं स्वाहा पारिरहेको हुनाले राजनीतिक दलहरुले चाहेर पनि विकास गर्न सकेनौ । अब यो जनताको विकासको तगारोको रुपमा रहेको राजसंस्था फाल्न सक्यौं भने हामी यो देशलाई पाँच बर्षमा सिंगापुर, सात बर्षमा स्विट्जरल्याण्ड र दश बर्षमा जापान बनाईदिन्छौ भन्ने लालिपप आम नागरिकलाई देखाउँदै पुनः राजनीतिक परिवर्तनको आन्दोलन गर्न बाध्य बनाए ।
जनताले विकासका लागि आन्दोलनमा सहभागिता जनाए, नेताले काठमाडौंमा गगनचुम्बी महल ठड्याए । शहिदहरुले गरिबीको अन्त्यका लागि आफ्नाे जीवनको बलिदानी दिए, नेताले सुन्न र देख्नै नसकिने गरि भ्रष्टाचारका महाभारत मच्चाए । राजाले देशमा विकासको बाधक म नै रहेछु भन्ने मेरा नागरिकलाई लागेको छ भने म आफ्नाे राजगद्दी नै त्यागिदिन्छु भने त्यागिदिए । राजनीतिक दलले झनै ठूला महाराजाहरुको स्थापना र पुर्नस्थापना गरें । नेताको गुलामी गरेर पदमा पुग्न नपाई सलामी खानुपर्ने अवस्थामा देखिएका नेताहरुले आफु निकट दल र राजनीतिक विचारलाई मात्र हैन जनताले हजारौको बलिदानीबाट प्राप्त भएको ब्यवस्थाको नै खिल्ली उडाए ।
देश न त जापान जस्तो बन्यो ? न त स्विट्जरल्याण्ड जस्तो नै ? बनाए त केवल छोरीलाई मेयर र बुहारीलाई मन्त्री । भान्जाभान्जीलाई मन्त्री बनाउने परम्पराको शुरुवात त प्रजातन्त्रको शुरुवातसँगै शुभारम्भ भएकै थियो । गणतन्त्रमा यसले आएर मज्जाले फस्टाउने मौका पायो । मलजल गरेपछि बाली फस्टाउन बेरै लागेन । समावेशिताका नाममा लोकलाजको समेत कुनै डर, लाज र घिन नमानी आफ्ना श्रीमति, साला, साली, भान्जा, भान्जी, ससुरा, सासु, मीतसासु, लगायत राजनीतिसँग छेउटुप्पै नजोडिएका देखि होटेलमा एकरात बिताएकासम्मलाई दलहरुले राजनीतिक नियुक्तिमा समाबेश गराएर जग हसाँए ।
रिट्ठाको बिरुवालाई मलजल गरेर हुर्काए पनि त्यसमा कागती फलाउन सक्ने कुरा सम्भव पनि भएन । अहिलेको नेतृत्वलाई जति गाली गरेपनि यसको भ्रष्ट र जनताप्रतिको कालो व्यवहार कहिल्यै गएन । बिरामी नेतृत्व पाल्दा पाल्दै देशको ढुकुटी सुक्यो । देशमा बहुदलीय ब्यवस्था आएपछिका दशकौं बर्ष पीण्डखाने नेतालाई दवाई गर्दैमा बित्यो । कसैका पानी झिक्ने त कसैका दाना झिक्ने हैरानीबाट अब देशले बिश्राम लिनु पर्छ ।
जनताले देशलाई लालुप्रसाद यादवको बिहारबाट नितिशकुमारको बिहार जत्तिको पनि बनाएको देख्न पाएनन् । नेताहरुले जनताको चौतर्फी विकासका बिषयमा कहिल्यै पनि ध्यानै लाएनन् । सत्तामा पुगे पछि यता हेरे पनि पैसा उता हेरे पनि पैसा । यी भ्रष्टका नाईकेहरुलाई पैसा सम्याउनै सारो भो । भएको पैसा लुकाउनै गाह्रो भो । जति बढी हसुर्दै गए उति नै बढी चाहिने भो । अनि त मुलुकका विकास योजनामा पनि कमिशनको चक्करले योजनाहरु नै भताभुङ भो । छयालिस सालमा शुरु भएको मेलम्चीको पानी ल्याउन पनि किन यत्ति अबेला भो ? फोरजीको दुर्गन्ध सेलाउन नपाउँदै किन स्वास्थ्य उपकरण खरिद प्रकरणमा मन्त्री ग्वाम्लाङ डुब्न गो ? देशकै प्रधानमन्त्रीलाई कसरी थाहै नदिई यत्रो औषधि उपकरण खरिद काण्ड भो ? के त्यसोभए अब देशमा जे जति सेटिङ र भ्रष्टाचारहरु हुनछन् त्यसमा मलाई थाहा भएन है केटाहरुले के के गरे खै ? भनेर प्रधानमन्त्रीले भन्दा हुने भो । नैतिक जिम्मेवारी भन्ने राजनीतिक भाषा पनि पनि अब यिनका पालामा पाईल गो ? लौन नेपाली जनता हो, यी भोकाएका जुम्राहरुलाई कति खाँदा पुग्छ हिसाब किताब गरेर देऊ । फेरी राजधानी टेक्न नपाउने गरेर चारपाटा मुडेर थानकोट भन्ज्याङबाट बाहिर फाल्दिउँ ।
तिसौं बर्षको राजनीतिक दलहरुको आलोपालो नेतृत्वबाट अब देशले कुनै जादुमय परिवर्तनको छलाङ मार्न सक्दैन भन्ने कुरामा चाँहि नेपालीहरु विश्वस्त भएका देखिन्छन् । रिट्ठाको बिरुवालाई मलजल गरेर हुर्काए पनि त्यसमा कागती फलाउन सक्ने कुरा सम्भव पनि भएन । अहिलेको नेतृत्वलाई जति गाली गरेपनि यसको भ्रष्ट र जनताप्रतिको कालो व्यवहार कहिल्यै गएन । बिरामी नेतृत्व पाल्दा पाल्दै देशको ढुकुटी सुक्यो । देशमा बहुदलीय ब्यवस्था आएपछिका दशकौं बर्ष पीण्डखाने नेतालाई दवाई गर्दैमा बित्यो । कसैका पानी झिक्ने त कसैका दाना झिक्ने हैरानीबाट अब देशले बिश्राम लिनु पर्छ । योग्य सक्षम र युवा पिढीलाई अब देशको नेतृत्व दिनु पर्छ । लौरो टेकेर लडाई जित्ने हाँस्यास्पद राजनैतिक व्यवहारबाट अब देशलाई मुक्त गराउनु पर्छ । यस्ता बुढा नेतृत्वलाई अझै कुर्सीमा राख्न चााहि अब सबै नेपाली डराउनु पर्छ ।
तर हामीले जुन आशा अपेक्षा र मुलुकको सर्वाङिण बिकासको सपना देखेर बहुदलीय ब्यवस्थाको लागि आन्दोलन गर्र्यौं त्यो भने सोचे भन्दा ठिक विपरित भएर निस्कियो । यसमा नागरिकको नेतृत्वप्रतिको बिश्वास र समर्थन अनि नेतृत्व पंतिको नागरिक प्रतिको विश्वासघात । नत्र मुलुकमा थुप्रै परिवर्तनका आभाष मिल्ने गरि काम गर्न सकिने दर्बिला आधारहरु थिए र राजनीतिक दल तथा नेतृत्ववर्गले गर्न चाहेको भए गर्न पनि सकिन्थ्यो । बाटामा बनिसकेको रेलिङ भाच्नेदेखि जनताका घरका सिसामा ढुंगा हान्नेसम्म, सार्वजनिक सम्पत्तिमा आगो लगाउने देखि जनताका सार्वजनिक सवारी साधनमा आगो लगाउने काम बाहेकको कुनै गतिलो काम गरेको भए प्रत्येक बर्ष दलले आफ्नाे प्रगति बिवरण प्रस्तुत गर्न सक्नुपथ्र्यौ ।
राजनीतिक दलहरु चैत्रमा फुकेका थारा गाई जस्ता मैमत्ता मात्रै भए । अर्काको बारीमा भएको हरिया मकै र बालिनाली देख्नै नहुने सबै स्वाहा । सत्ययुगका अगस्तीहरुको सिधैं पदार्पण नेपालमै भएको पाईयो । नेपालमा पनि राजनीतिक दलका नेताका रुपमा, दशवटा मुख भएका रावणका रुपमा र जति गरे पनि नसकिने धुन्धुकारी भडुवाका रुपमा रहेको अर्थ लगाईयो । यसैले त यत्तिका बर्षसम्म जनताले पाउनसम्म दुःख पाईयो । त्यसैले त अहिले आएर मात्र बल्ल जनताले कुरा बुभ्mदैछन् । भन्दैछन्, देश अपराधीको हातमा गयो । मियो बिनाको दाँई भयो । जेलमा बस्नुपर्नेहरु कैे नेतृत्वमा देशमा रजाँई भयो । न्याय मरेर कहाँ गयो कहाँ गयो ।
नेपालबहस संवाददाता
नेपालबहस डटकमको अंग्रेजी संस्करणका साथै अनलाइन टीभी पनि सञ्चालित छ । फेसबुक र ट्वीटरमार्फत पनि हामीसँग जोडिन सकिनेछ । नेपालबहसमा प्रकाशित कुनै सामग्रीबारे कुनै गुनासो, सूचना तथा सुझाव भए हामीलाई [email protected] मा पठाउनु होला । धन्यवाद ।
लेखकबाट थपस्काउटको जग्गा कब्जामा गृहमन्त्रीको चासो, मन्त्रालयमा आयुक्तसँग छलफल
चैत १५, २०८० बिहिबार
आईजीपी परिर्वतनको तयारीमा गृहमन्त्री लामिछाने, पुग्ला त चलाउनेको भविष्यवाणी ?
चैत १५, २०८० बिहिबार
८ सय ७७ प्रहरी काजबाट फिर्ता
चैत १५, २०८० बिहिबार
सादा पोशाकमा प्रहरी परिचालन नगर्न हेडक्वार्टरको पत्र
चैत १५, २०८० बिहिबार
डीएसपी बढुवा सिफारिसमा किन विवादमा आए प्रधानमन्त्री प्रचण्ड र अध्यक्ष ओली ?
चैत १६, २०८० शुक्रबार
सर्वोच्चले गरिदियो कांग्रेस सांसद गुरुङको निलम्बन फुकुवा
चैत १६, २०८० शुक्रबार
आयरल्याण्ड वोल्भ्सविरुद्ध लोकेश बमको शतक
चैत १६, २०८० शुक्रबार
बागमती प्रदेशस्तरीय भलिबल प्रतियोगिता हुने
चैत १६, २०८० शुक्रबार
नयाँ शैक्षिकसत्र सुरु नहुँदै म्याग्दीमा पाठ्यपुस्तक भित्रियो
चैत १६, २०८० शुक्रबार
मन्त्रीहरुलाई राष्ट्रिय सभामा उपस्थित हुन निर्देशन
चैत १६, २०८० शुक्रबार
पृथ्वीबाट अचानक रक्सी पूरै गायब भयो भने के हुन्छ ?
चैत १६, २०८० शुक्रबार