राजु सदाको मृत्युले उठाएकाे प्रश्न र सरकारको दिनगन्ती

♦ यज्ञप्रसाद भट्टराई

नेपाली जनताको बलिदानीपूर्ण संघर्ष र जनआन्दोलनको आडमा स्थापित लोकतान्त्रिक गणतन्त्रले शुरुका दिनमा एउटै मुलमन्त्र बोकेको थियो । सदियौंदेखिको केन्द्रिकृत शासन व्यवस्थाको ठाउँमा पूर्ण प्रजातान्त्रिक विकेन्द्रीकरण राज्य व्यवस्थाको स्थापना । सिंहदरबारमा केन्द्रित रहेको जनताका अधिकारहरु अब गाउँगाउँमा पुग्नेछन् । राजधानीमा थन्किएर रहेका विकासका आयोजनाहरु अब स्थानीय जनताको घर आँगनमा पुर्याईनेछन् । विकासका योजनाहरु अब केन्द्रबाट हैन स्थानीय तहबाटै तर्जुमा गरिनेछन् । जनताका आँखामा अब आशाका लहरहरु भरिनेछन् ।

जनताका प्रत्यक्ष सरोकारका बिषयहरु शिक्षा, स्वास्थ्य, सुरक्षा, गाँस, बाँस र कपासका बिषयमा केन्द्र, प्रदेश र स्थानीय सरकारले प्रत्यक्ष रुपमा जिम्मेवारी दिनेछन् । जनतालाई तीनै तहमा सरकार रहेको आभाष दिनेछन् । जनताले सरकारबाट राहत र सहयोग प्राप्त गर्नेछन् । जनताको जिउ धन र अस्मिताको पूर्ण सुरक्षाको पूर्ण ग्यारेन्टी सरकारले लिनेछ । यी र यस्तै तमाम विकास निर्माणका काममा राजनीतिक दल, तिनका भातृसंस्था, बिभिन्न बिकासे संघसंस्था लगायत सिंगो सरकारी निकायको ईमान्दारीपूर्ण सहभागिताबाट मुलुकको द्रुततर विकासको गतिलाई अगाडि बढाउने बिषयमा समेत आम नागरिकहरु अत्यन्तै आशावादी रहेका थिए ।

गरिब, दुःखी, असहाय, सर्वहारा,श्रमजीवी, दलित, पिछडावर्ग र शोषित पीडित किसान–मजदुरवर्गको नेतृत्व गर्छु भन्ने दलले सरकारमा गएपछि यी शब्दहरु सुन्नसम्म चाहेनन् । यिनीहरुका समस्या प्रति एकपटक फर्किएर आँखासम्म लाएनन् । त्यहि भएर त निर्मला पन्तले कहिल्यै पनि न्याय पाईनन् ।

जनताको आशा र भरोषालाई सम्बोधन गर्ने राजनैतिक दलहरुका घोषणापत्रका आधारमा मात्र जनताले दलहरुलाई मतदान गरेनन् । नेताका उग्र राष्ट्रवादका भाषण, गरिब जनताको पक्षमा स्थापित हुने शासन, भोका नाङ्गा नागरिकलाई लत्ताकपडा र राशन, भूमिहिन सुकुम्बासीहरुलाई स्थायी बसोबासको उचित व्यवस्थापन, जनताका छोराछोरीलाई माध्यमिक तहसम्म निशुल्क शिक्षा, बिरामी नागरिकका लागि निशुल्क औषधोपचार लगायत बेरोजगारीलाई रोजगार, श्रमिकवर्गलाई श्रमको उचित ज्यालासहित श्रमको उचित सम्मान लगायत देशका भौतिक पुर्वाधारसहितको सिंगो मूलुक नवनिर्माण गर्ने आशाका साथ फेरी एकपटक सम्पूर्ण नागरिकहरु सरिक भएर तीनै तहको निर्वाचनमार्फत नेकपालाई स्पष्ट बहुमत समेत प्रदान गरे ।बर्षौदेखिको राजनैतिक उतारचढावका बीचमा देशमा स्पष्ट बहुमतको सरकार निर्माणसँगै सामान्यीकरण बनेर जाने र मुलुकले बिकासको बाटोमा फड्को मार्ने कुरामा समेत नागरिकहरु आशावादी थिए ।

तर जुन दललाई जनताले अथाह विश्वास गरेर सरकार निर्माण गर्नेसम्मको जिम्मेवारी सुम्पिए, त्यहि दलले नागरिकका आँखामा टिलपिलाएका देश विकासका आशाका त्यान्द्रामा खुर्सानीको धुलो छरिदिए । गरिब, दुःखी, असहाय, सर्वहारा,श्रमजीवी, दलित, पिछडावर्ग र शोषित पीडित किसान–मजदुरवर्गको नेतृत्व गर्छु भन्ने दलले सरकारमा गएपछि यी शब्दहरु सुन्नसम्म चाहेनन् । यिनीहरुका समस्या प्रति एकपटक फर्किएर आँखासम्म लाएनन् । त्यहि भएर त निर्मला पन्तले कहिल्यै पनि न्याय पाईनन् । बलात्कारी र हत्यारालाई सजाय दिलाउने कुरामा कम्यूनिष्ट पार्टीको शक्तिशाली सरकारको आधा कार्यकालसम्म आईपुग्दा पनि कसैले ध्यानै लगाएनन् । जनताका पक्षमा भन्दा देशका नाईकेका आसेपासेका पक्षमा मात्रै सरकार केन्द्रित भएको देखियो ।

आफ्नै दलभित्रको समस्या मिलाउन नसक्नेहरुले के देशको विकास गर्लान ? भन्ने चिन्ताले आम नेपाली नागरिकलाई अहिले सताउनसम्म सताएको छ । आफैंले पिपल भनेर रोपेको बिरुवाले मैदालको काँडाको रुप लिदैं गएको देखेपछि जनतालाई आँफैले रोपेको बिरुवा आफैँले उखेलेर फाल्दिने झोँक चलेको छ । जनतामा देखिएको रोष र आक्रोश देखेर वर्तमान सरकारको नौनारी गलेको छ । ईतिहास साक्षी छ, सरकारका यस्तै गलत रबैया र जनबिरोधी कामका कारण संसारमा कैयौ बहुमत प्राप्त सरकार पनि आधा समय नपुग्दै ढलेको छ ।

त्यहि भएर प्रधानमन्त्रीका सल्लाहकारको नाममा बालुवाटार जग्गाकाण्डमा नाम लेखियो । प्रधानमन्त्रीको फोश्रो राष्ट्रवादलाई छिमेकीले धोती लगाई दिदैं लिम्पियाधुरा र लिपुलेकमा सरकारलाई नै चुनौति दिंदै भारतीय गाडी गुडाएको समेत देखियो । २०७६ साल भित्रमा प्रशान्त महासागरमा नेपालको झण्डा फहराउँदै पानीजहाज गुडाउने प्रधानमन्त्री केपी ओलीको दिवास्वप्नका पछाडी अन्धोभक्त भएर ताली बजाउँदै कुदने नेपालीहरुको निक्कै ठूलो जमातलाई लोप्पा खुवाँउदै जनता ढाँटने प्रोपोगाण्डाले पनि सिल्टीम्बुर खाएको पनि देखियो । वाइडबडी भ्रष्ट्राचार काण्डले आफ्नै सहयात्रीहरुको ज्यान लिंदासमेत कुनै पछुतो नमान्ने कम्यूनिष्ट नेतृत्वलाई गुठीको जग्गामा आँखा लाउँदा भने दुईतिहाई बहुमत प्राप्त सरकारको झण्डै आफ्नै कुर्सी मात्रै हल्लियो ।

खराब सोच र दरिद्र मानसिकता बोकेका लुटेराहरुको हातमा देशको शासनसत्ता पुगेको अहिले जनतालाई आभाष हुन थालेको छ । आफ्नै दलभित्रको समस्या मिलाउन नसक्नेहरुले के देशको विकास गर्लान ? भन्ने चिन्ताले आम नेपाली नागरिकलाई अहिले सताउनसम्म सताएको छ । आफैंले पिपल भनेर रोपेको बिरुवाले मैदालको काँडाको रुप लिदैं गएको देखेपछि जनतालाई आँफैले रोपेको बिरुवा आफैँले उखेलेर फाल्दिने झोँक चलेको छ । जनतामा देखिएको रोष र आक्रोश देखेर वर्तमान सरकारको नौनारी गलेको छ । ईतिहास साक्षी छ, सरकारका यस्तै गलत रबैया र जनबिरोधी कामका कारण संसारमा कैयौ बहुमत प्राप्त सरकार पनि आधा समय नपुग्दै ढलेको छ ।

सरकार जनताको छोरो मरेको खुशीयालीमा शितल निवासको रात्रीभोजमा सरिक भईरहेको छ । प्रतिपक्ष दल त के दल भन्नु ? खान पाउने आशा लिएर मर्यादाक्रमको समेत किञ्चित ख्याल नगरी सरकारको टाँगमुनी छिरेको छ । आफैले राखेको क्वारेन्टाईनमा पानीसम्म खान नदिई नागरिक मार्ने हत्यारो सरकारको बिरुद्धमा अब जनता सडकमा उत्रनु पर्ने अवस्था आईसकेको छ । आफु करोडौंका पानी खान सक्ने सरकारका बिरुद्धमा पानी खान नपाई मर्न बाध्य पारिएका राजु सदा जस्ता अन्य सबै रोगसँग लडिरहेका नागरिकको पक्षमा अब आवाज उठाउनु परेको छ ।

रोगको माहामारीमा सरकार सहयोगी र अभिभावक बन्नु पर्ने अवस्थामा जनताका छोराछोरीलाई कालकोठरीमा थुनेर सरकार शितल निवासको भोज भतेरमा रमाएकोे छ । नजिकै रहेका नागरिक राष्ट्रपतिको कार्यालयको रमिता हेर्न लायकको छ भनेर भनिरहेका छन् । उता गरिब जनताका छोराछोरी क्वारेन्टाईनमा एक घुँडकी पानीसम्म पिउन नपाएर मरिरहेका छन् । सरकारकै निगरानीमा जनताको जिउँदो छोरो मरिरहेको छ । सरकार जनताको छोरो मरेको खुशीयालीमा शितल निवासको रात्रीभोजमा सरिक भईरहेको छ । प्रतिपक्ष दल त के दल भन्नु ? खान पाउने आशा लिएर मर्यादाक्रमको समेत किञ्चित ख्याल नगरी सरकारको टाँगमुनी छिरेको छ । आफैले राखेको क्वारेन्टाईनमा पानीसम्म खान नदिई नागरिक मार्ने हत्यारो सरकारको बिरुद्धमा अब जनता सडकमा उत्रनु पर्ने अवस्था आईसकेको छ । आफु करोडौंका पानी खान सक्ने सरकारका बिरुद्धमा पानी खान नपाई मर्न बाध्य पारिएका राजु सदा जस्ता अन्य सबै रोगसँग लडिरहेका नागरिकको पक्षमा अब आवाज उठाउनु परेको छ ।

भन्छन्, अहिले देशमा न्याय मरेको छ । अदालत र त्यँहा रहेका न्यायाधिशहरु समेत दलको पार्टी कार्यालय तिर सरेको छ । राक्षसराजको झल्को दिने मानवरुपी दानवहरुको मनोबल उच्च भैरहेको अवस्थामा, सकुनीले दुर्योधनलाई पाण्डवहरुका बिरुद्धमा उचाले झैं यो सरकार सञ्चालन गर्ने सारथीहरुलाई आफ्नाे निहित स्वार्थपूर्तिका लागि जनबिरोधी काम गर्न उक्साहट गरिरहने हो भने अब यो सरकारको दिनगन्ती शुरु भो । अब जनता शिरमा कफन बाँधेर यो सरकारका बिरुद्धमा सडकमा जाने भए ।।।