जसले २८ दिने आफ्नै बच्चालाई जंगलमै छाडे…

१९ असोज, सल्यान । एउटाको पहिल्यै विवाह भएर राम्रै घरजम थियो । अर्काको घरजम त भयो । तर बीचैमा डिभोर्स । दुई जनाको भेट भारतको उत्तराखण्डमा भएको हो । घरजम भएपनि परिवार नेपालमै रहेकाले एक्लै रहेका दानबहादुर भण्डारीले सहयात्री खोजिरहेका थिए ।

सल्यान शारदा नगरपालिका २ पानीपोखरीका भण्डारी लामो समयदेखि एक्लै बस्दा जीवन नुनबिनाको तरकारी सम्झिन्थे । यत्तिकैमा भेटिइन्, सल्यानकै शान्ता परियार । जो आफ्नो घरबार सफल पार्न नसकेर डिभोर्सको पीडामा थिइन् ।

यी पीडा भुलाउन उनी पनि भारत पुगिन् । भण्डारीकै छेउछाउमा उनले पनि डेरा जमाइन् । दुवै विवाहित भएपनि एक्ला थिए । शान्ताको त विवाह पनि टुटिसकेको थियो । एक्लाएक्लै भएपछि एक अर्काले नजिकको महसुस गर्न थाले ।

एक दुई दिन गर्दागर्दै उनीहरुबीचको भेटघाट प्रेममा परिणत भयो । प्रेमपछि उनीहरु सँगसँगै बस्न थाले । भारतमा त्यो पनि नजिकमा आफन्त नभएपछि उनीहरु परिवारकै रुपमा बस्न थाले । तर परिवार भनिएपनि त्यो प्रेम थियो । त्यसमा पनि अन्तरजातीय प्रेम ।

एउटाको घरवार थियो । अर्को नयाँ घरबारको खोजीमा । मन मिल्यो । प्रेम भयो । प्रेमपछि यौनसम्बन्ध पनि नियमित भयो । जसले शान्ताको पेटमा प्रेमको नासो बस्यो । उनीहरु प्रेममा बाँधिएका थिए । पेटमा गर्भ रहेपनि उनीहरुले त्यसलाई प्रेमको उपहारका रुपमा लिए ।

बच्चा ठूलो हुदै गयो । उनीहरुले गर्भपतन गरेनन् । बरु त्यसलाई प्रेमको नासोको रुपमा जन्म दिए । उनीहरुले बच्चा जन्माएपछि प्रेम थप प्रगाढ बनाउने अपेच्छा थियो । त्यसलाई उनीहरुले भारतदेखि नेपालसम्म जोगाएरै राखे ।

अनि बच्चा जंगलमै छाडे…

भारतमा झण्डै एक महिनाअघि जन्माएको बच्चालाई उनीहरुले लालनपालन र हुर्काउने जिम्मेवारी बोेकेका थिए । जसअनुसार उनीहरुले भारतबाट अनेकौ कष्ट झेलेर बच्चासहित घर हिडे । दशैँ मनाउन भनेर घर आएका उनीहरुलाई समाजदेखि भने डर लाग्यो ।

यसमा शान्तालाई भन्दा बढी डर दानबहादुरलाई लागेको हुन सक्छ । घरमा श्रीमति थिइन् । बच्चा र अर्की महिला देखेपछि श्रीमति आन्दोलित मात्रै होइन, प्रहरीमा मुद्दा दर्ता गर्ने डर पनि थियो । यही समस्याबाट पार पाउने उपाय उनले बच्चाको अलपत्र बिसर्जनमा देखे ।

यसबीचमा शान्तासँग उनको घण्टौ छलफल भयो । शान्ताले दानबहादुरकै हौसलाबाट बच्चा जन्माएकी थिइन् । उनकै अनुमति र साथ पाएर हुर्काएकी थिइन् । भारतको उत्तरखण्डबाट आफैेले जन्माएको बच्चा बोकेर नेपाल आएकी थिइन् ।

तर उनलाई पनि समाजदेखि डर लाग्यो । समाजसँग लड्ने ह्याउ उनमा पनि थिएन् । त्यसमाथि दानबहादुरको साथबिना त्यो लडाई झन चिन्ताजनक हुन्थ्यो । घरमा श्रीमति भएकाले दानबहादुर शान्तालाई बच्चाका लागि साथ दिन सक्दैनथे ।

एकातिर जातीय विभेद खेप्नुपर्ने । अर्कातिर अवैध सम्बन्धको जुन उपज टाउकोमा बोक्नुपर्ने । त्यसमाथि ठूलो प्रमाणका रुपमा आफ्नै बच्चा थियो । अब उनीहरु समाजसँग मनोवैज्ञानिक रुपमा पहिल्यैदेखि परिचित थिए ।

समाजले दिने सजाय पनि थाहा थियो । यसबाट बच्न उनीहरुले बच्चालाई बाटैमा छाडेर एक्लाएक्लै घर जाने निर्णयमा पुगे । तर शान्तलााई आफूले जन्माएको बच्चा छाड्न गाह्रो भो । उनी बच्चा दानबहादुरको हातमा थमाएर अगाडी लागिन् ।

दानबहादुर बडो हिम्मतका साथ बच्चालाई बीच जंगलमै कपडाले बेचेर, टाउको मात्रै देखाएर मुटुमा गाँठो पार्र्दै अलपत्र छाडेर बाटो लागे । उनीहरु घर गए । ज्यान घरमा पुगेपनि मन त्यो बच्चासँगै थियो । जो मृत्युको निम्तो दिएर बच्चाको सकुशलताको आश गरिरहेका थिए ।

जसले बच्चा देखेर उद्धार गरे….

बच्चा रातभर जंगलमा एक्लै रह्यो । उनलाई कुनै जंगली जनावरले पनि आक्रमण गरेनन् । बच्चा भाग्यमानी त्यतिबेला साबित भयो । जतिबेला बिहानै मनिङ वाकमा हिडेका स्थानीयले बच्चा देखेर प्रहरीलाई खबर गरे ।

लगत्तै प्रहरी आएर बच्चाको उद्धार गर्यो । स्थानीय युवराज रेग्मीका अनुसार प्रहरीको सोधखोजमा शान्ता र दानबहादुरले बच्चा छाडेको भेटिएको हो । बच्चा छाडेर उनीहरुले अब नभेट्ने र आफ्नो जीवनमा अगाडी बढ्ने भनेर ब्रेकअप समेत गरेका थिए ।

तर आफ्नै बच्चामाथि गरेको अपराधले उनीहरुलई प्रहरी हिराशतमा भेट गरायो । बच्चालाई अस्पतालमा रािखएको छ । उनको स्वास्थ्य अवस्था सामान्य छ । जिल्ला प्रहरी कार्यालय सल्यानका प्रहरी निरीक्षक तथा प्रवक्ता लक्ष्मण ओलीका अनुसार दुवैजनालाई अदालतबाट म्याद थप गरी अनुसन्धान थालिएको छ ।