ज्ञानेन्द्र पथमा प्रधानमन्त्री ओलीको यात्रा
नेपालबहस संवाददाता
पुस ५, २०७७ सोमबार ०:२७:४९
संसद जनताका प्रतिनिधिहरुको सामुहिक प्रतिनिधित्व गर्ने एक विश्वसनीय, आधिकारीक र संबिधान र कानूनसम्मत निर्माण भएको थलो हो । जनताले विश्वास गरेका, जनताले अत्यधिक रुपमा पत्याएका, अझ भनौ स्पष्ट रुपमा देश र जनताका पक्षमा विश्वसनीय, पारदर्शी र निष्पक्ष रुपमा देश र जनताका पक्षमा काम गर्न भनी जनताले मतदान गरेर पठाएका देशभक्त र राष्ट्रभक्त व्यक्तिहरुको संगम स्थल पनि हो संसद ।
भौगोलिक, प्रादेशिक, जातिय, लैगिंक, भाषिय, अल्पसंख्यक, पिछडाबर्ग, दलित, महिला सबैको समान प्रतिनिधित्व हुने गरी जनताले निर्वाचित गरेर, जनताकै कतमा आधारमा संबिधानको भावना र मर्म बमोजिम समानुतिकमा परेर आएका सबै नेतृत्व पंक्तिको समिश्रणबाट नै संसद बनेको हुन्छ । यहि संसदबाट देश चलाउने सरकार र सरकारलाई खबरदारी गर्ने सक्षम र क्रियाशिल प्रतिपक्ष बनेको हुन्छ ।
हरसंभव संसदबाट नै राजनैतिक गतिरोधको निकास खोजिनु पर्छ । जनताका प्रतिनिधिहरु रहेको संसदलाई नै आधिकारिक राजनैतिक निकासको थलो रोजिनु पर्छ । संसदलाई बन्धक बनाएर, जनताको अभिमतको अनादर गरेर, व्यक्तिवादी हठबादिता र व्यक्तिगत मनोकाक्षा मात्रै पुरा गर्ने सोच राखेर कुनै पनि राजनैतिक दलले या सरकार चलाउने व्यक्तिहरुले संसद छल्ने काम गर्नु हुदैन । अझ भनौ संसदबाट भागेर संसदिय व्यवस्थाको सामान्य मर्म र भावनालाई समेत तिरस्कार गरेर आफुखुसी निर्णय गर्दै जाने परिपार्टीले भने देशमा संसदीय प्रणाली नै धरासायी बन्दै जाने निश्चित छ । वर्तमानको राजनैतिक समस्याको निकास खोज्ने आधिकारिक थलो नै भत्काएर नयाँ बन्ने कटेरेको कल्पना गर्नु पनि आफैमा राजनैतिक बेईमानी गरेको ठहर्न सक्छ ।
वर्तमानको राजनीति नीति प्रधान नभै नेता प्रधान मात्रै भएको हुनाले पनि बिधि र प्रकृया भन्दा व्यक्तिको सनक र लहडका आधारमा राजनीतिले हिड्न बाध्य हुनु परेको अवस्था छर्लङ्गै छ । व्यक्तिलाई बिधि, नीति र बिधानले चलाउने भन्दा पनि व्यक्तिले त्यसलाई लगातार निकम्बा बनाउँदै जान थाले पछि बैशाखी खोसेर म्याराथुन दौडाउने परिपार्टीले प्रश्श्रय पाउन थालेको र यसले राजनीतिमा नीतिगत भ्रष्टाचार मौलाएको कुरा सामान्य व्यक्तिले पनि बुझ्न सक्ने गरी छर्लङ्गै देखिएको छ ।
२०५१ सालमा नेपाली कांग्रेसको स्पष्ट बहुमतको जनादेशलाई पुनः मध्याबधिमा जान बाध्य पारिएको अवस्था झै वर्तमानको स्पष्ट बहुमतको नेकपाको सरकार पनि रुमलिएको देखिन्छ । दल भित्रको आपसी एकता कायम हुन नसकेपछि सो दलले सञ्चालन गरेको सरकारले पक्कै पनि सहजताका साथ आफुले बनाएका योजना र कार्यक्रमहरु निर्बाध रुपमा सञ्चालन र सम्पन्न गर्न सक्दैन । आफ्नै दलभित्रका शक्तिशाली नेतृत्वहरुबाट लगातारको खुट्टा तान्ने प्रबृत्तिले निरन्तरता पाई रहनाले जुनसुकै दलको सरकार बने पनि यसले स्वतन्त्रता पूर्वक आफ्नाे बाटो तय गर्न सक्दैन ।
सधैंको तानातान र हानाहानको स्थितिले जनतामा समेत नकारात्मक सन्देस सञ्चार गरिरहेको हुन्छ । यस्तो समस्याको सदाका लागि अन्त्य गर्न पनि अब जनताका बिचमा जान कसैले पनि खुट्टा कमाउनु भने हुँदैन । राजनैतिक घाटा या फाईदा आफ्नाे आफ्नो ठाउँमा भए पनि यी सबै राजनैतिक समस्याको समाधान खोज्ने आधिकारिक थलो भनेकै जनता हुन, अनि यि सबै राजनैतिक विषयमा आधिकारिक निकास आउने भनेकै निर्वाचन नै हो । जनताको स्पष्ट जनादेशले मात्रै वर्तमानको राजनैतिक गतिरोध अन्त्य हुने देखिन्छ ।
नेकपा भित्रको शक्ति संघर्षले समाधानको बाटो समाउन नसक्दा अथवा नेकपा भित्रको दुबै शक्तिशाली पक्ष आ–आफ्नै अडानबाट टसको मस नभए पछि ढिलो चाँडो यो अवस्था आउनेमा सबै राजनैतिक दलहरुले लख काटेकै थिए । तर सरकार सञ्चालनमा रहेका व्यक्तिहरु अझ भनौ सरकारको नेतृत्व गरिरहेका बर्तमान प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीको वर्तमान कार्यशैलीले भने प्रजातान्त्रिक प्रकृयालाई छिचोल्दै पूर्वराजा ज्ञानेन्द्रभन्दा पनि आफु एक कदम अगाडि बढेको भने स्पष्ट रुपमा देखिएको छ । आफ्नै पार्टी भित्रको बैठकमा समेत जान नसक्ने, आफ्नै दल भित्रको समस्या समाधान गर्न नसक्ने नेताले जनताको घर आँगनमा मत माग्दै कसरी जानु ?
कहिलेकाँहि कुनै राजनैतिक व्यक्ति या नेताको व्यक्तिगत आत्मघाती शनकले पनि राजनीतिमा ठूलो परिवर्तनकारी भूमिका खेलेको हुन्छ । आपसी छलफल र कुराकानीका ढोका बन्द गराएर चोरबाटोबाट बाहिर निस्कन खोज्ने यस्ता राजनैतिक दुर्घटनाहरु बेला बेलामा देखा परिरहन्छन् । व्यक्तिमा देखिएको कुर्सी मोहका कारण अनि नेतृत्वपंक्तिलाई सल्लाह दिने गलत सल्लाहकारका कारण पनि कहिले काँहि मुलुकले अकल्पनीय राजनैतिक दुर्घटनाव्यहोर्नु पर्ने हुन्छ ।
वर्तमान नेपालको राजनैतिक ध्रुबिकरण पनि यहि शनक र व्यक्तिहठका कारण निम्तिएको एक परिणाम हो । नेकपा भित्रको शक्ति संघर्षले समाधानको बाटो समाउन नसक्दा अथवा नेकपा भित्रको दुबै शक्तिशाली पक्ष आ–आफ्नै अडानबाट टसको मस नभए पछि ढिलो चाँडो यो अवस्था आउनेमा सबै राजनैतिक दलहरुले लख काटेकै थिए । तर सरकार सञ्चालनमा रहेका व्यक्तिहरु अझ भनौ सरकारको नेतृत्व गरिरहेका बर्तमान प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीको वर्तमान कार्यशैलीले भने प्रजातान्त्रिक प्रकृयालाई छिचोल्दै पूर्वराजा ज्ञानेन्द्रभन्दा पनि आफु एक कदम अगाडि बढेको भने स्पष्ट रुपमा देखिएको छ । आफ्नै पार्टी भित्रको बैठकमा समेत जान नसक्ने, आफ्नै दल भित्रको समस्या समाधान गर्न नसक्ने नेताले जनताको घर आँगनमा मत माग्दै कसरी जानु ? आफैमा लज्जाजनक स्थिति भने पैदा गराएको देखिएको छ ।
वर्तमान संबिधानका जानकारहरु र धेरैजसो राजनैतिक व्यक्तित्वहरुबाट आएका कुराहरुले वर्तमानको संबिधानले प्रधानमन्त्री तथा मन्त्री परिषदको कार्यालयलाई संसद बिघटन गर्ने अधिकार नदिएको तर्क समेत गरिरहेका छन् भने कतिले बिकल्प दिन नसक्ने प्रधानमन्त्री भनेर स्वयं प्रधानमन्त्रीको खैरो समेत खनिरहेका छन् । पटक–पटक जनताले राजनैतिक दललाई बहुमत प्रदान गरे पनि राजनैतिक दलहरुको आपसी किचलो र आन्तरिक शक्ति संघर्षका कारण अफापशिद्ध भए पछि जनतामा समेत अहिले व्यापक राजनैतिक निरासा पैदा भएको छ । यसले नेपालमा जुनसुकै दललाई बहुमत दिए पनि कुनै काम नहुने कुरामा आम नागरिकहरुले बुझिसकेका छन् । जनताको त्याग, समर्पण र बलिदानीबाट आएको लोकतन्त्र र गणतन्त्रमा केहि सिमित व्यक्तिहरुको बालहठले सदाका लागि बढारेर लैजाने अवस्था भने बिस्तारै सृजना हुँदै गैरहेको छ ।
नेपालबहस संवाददाता
नेपालबहस डटकमको अंग्रेजी संस्करणका साथै अनलाइन टिभी पनि सञ्चालित छ । फेसबुक र ट्वीटरमार्फत पनि हामीसँग जोडिन सकिनेछ । नेपालबहसमा प्रकाशित कुनै सामग्रीबारे कुनै गुनासो, सूचना तथा सुझाव भए हामीलाई [email protected] मा पठाउनु होला । धन्यवाद ।
लेखकबाट थपजब चिनी तीतो हुन्छ: डा. अरुणा उप्रेती
चैत १२, २०८० सोमबार
अर्थतन्त्र दलाल र कमिसनखोरको चंगुलमा, अर्थमन्त्री खर्च गर्ने क्षमताको खोजीमा
चैत ९, २०८० शनिबार
आईजीपी परिर्वतनको तयारीमा गृहमन्त्री लामिछाने, पुग्ला त चलाउनेको भविष्यवाणी ?
चैत १५, २०८० बिहिबार
किन भेटिरहेका छन् देउवाले प्रधानमन्त्री प्रचण्ड ?
चैत १५, २०८० बिहिबार
चैते धानमा किसानको आकर्षण बढ्दै
चैत १५, २०८० बिहिबार
कर्णाली पुलबाट हाम फालेर बेपत्ता भएका शाहीको शव भेटियो
चैत १५, २०८० बिहिबार
किसानले यस वर्षको कुचो नकाटी बगानमै छाडे
चैत १५, २०८० बिहिबार
हिमालमा पर्यटकलाई हेलिकोप्टरको सहारा
चैत १५, २०८० बिहिबार
एसईई परीक्षामा निरीक्षक बसेका १० जना निष्काशित
चैत १५, २०८० बिहिबार