बनमारा झै फैलिएको राजनैतिक अराजकता

जंगलमा बनमारा रोप्नै पर्दैन । नरोपिकनै कोशौंपरसम्म फैलन सक्छ बनमारा । जतिसुकै बनमारा मास्ने अभियान चलाए पनि त्यसको निर्मूलिकरण गर्न सकिदैन । फेरि पनि पलाउछ, त्यस्तै हो ओलीवादको एकात्मक अधिनायकवाद जसलाई सामान्य औषधि या उपकरणले निर्मुल गर्न सकिदैन ।

झांगिई सकेको अराजकतावाद र पेलाहा प्रबृत्तिलाई निर्मूल गर्न र त्यसको बनमाराको स्थानान्तरण गर्दै गुलाफ फुलाउन अत्यन्तै मेहनत र संघर्ष गर्नुपर्ने देखिन्छ । त्यसका साथै त्यसलाई निर्मूल गर्न अत्यन्तै ठूलो आँट र साहसको आवश्यकता पर्छ । जव बनमाराको निर्मूलिकरण गरिन्छ तब त्यहाँ अनेकौं प्रकारका बनस्पतिहरुको उपस्थितिले स्थान पाउन सक्छ ।

जुनसुकै मुलुकमा पनि तानाशाहहरु जन्माउने अरु कोहि होईनन् स्वयं नागरिकहरु नै हुन । कुनै समयमा तानाशाह भएको व्यक्ति पनि सन्त र साधु हुन सक्छ त्यस्तै कुनै समयमा साधु र शन्त देखिने व्यक्ति पनि कालान्तरमा कुख्यात तानाशाह हुनसक्छ ।

उसलाई तानाशाह बनाउने भनेकै उसको वरिपरिको वातावरण, रहनशहन र शुभचिन्तकहरुको अन्धोभक्त समर्थन हुनसक्छ । अहिले ओलीमा जुन प्रकारको राजनैतिक अराजकता र राजनैतिक विच्छृङ्गखलता देखिएको छ, त्यसको भागेदार हामी सम्पूर्ण नेपाली जनता नै हुनुपर्दछ । जनताको मौनतालाई नै उपयोग गर्दै वर्तमान प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीमा आफ्नो हठबादिताको चरम उत्सर्गमा पुर्याएको देखिन्छ ।

देश विकासका लागि सर्वप्रथमतः नीति असल हुनुपर्छ । अनी नीति बनाउने नेतृत्व असल हुनुपर्छ । तर अहिले नागरिकमा मात्र हैन नेता र नेतृत्व तहमा समेत नैतिकताको अभाव खड्किरहेको देखिन्छ । मुलुक समृद्ध बन्नका लागि वा भनौं मुलुक समृद्ध बनाउनकै लागि बनाईएको हुन्छ सामाजिक मुल्य र मान्यताहरु । जसलाई राज्य सरकारले आफ्नो विधान या संविधानमा लिखित रुपमा सामेल गराउदै कानूनको रुपमा प्रयोग गरिरहेको हुन्छ ।

जसलाई जनताले अक्षरस पालना गरिरहेका हुन्छन् भने नेतृत्व तहले त्यसलाई सधैं उपहास मात्रै गरिरहेको पाईन्छ । जसले गर्दा मुलुकमा चोरकै ठूलो स्वर हुने गरेको उदाहरणहरु यत्रतत्र देखिरहिएका हुन्छन् । विधि, विधान, संविधान, ऐन, कानून त्यसका लागि बनाईएको हुन्छ जसको एउटै मात्र उद्देश्य हुन्छ मुलुकमा अमनचयन कायम गराउँदै मुलुकलाई सबकासको बाटोमा तिब्रताका साथ अगाडि बढाउनु । तर यि सबै प्रकारका नीतिहरुलाई समायोजन गर्दै जनताद्धारा जनताका प्रतिनिधिहरु मार्फत त्यसलाई कार्यान्वयनमा ल्याउन अधिकार प्रत्यायोजन गरिएको हुन्छ ।

जब राजनीति नै धमिलो पानी बनाएर माछा मार्ने प्रयासका लागि गरिन्छ त्यहाँ विभिन्न प्रकारका समस्याहरु आउने गर्दछन् । जनतामा सरकारप्रतिको विश्वासमा कमी आउनु भनेकै राजनीतिक असक्षमताको पराकाष्ट हो भनेर बुझ्न सकिन्छ । सरकार जतिसुकै शक्तिशाली किन नहोस् त्यसमा आम नागरिकको स्वार्थ गाँसिएको छैन र केहि आसेपासेहरुको बोलाबालमा सरकार हिँडिरहेको छ भने त्यसले किमार्थ नागरिकको समर्थन पाउन सक्दैन ।

सधैं विरोधका मात्र स्वरहरु बजारमा सुनिनु पनि सरकारको असफलताको मापन गर्ने एउटा कसौटी हुनसक्छ । यस्तो कुरामा सरकार सञ्चालन गर्ने व्यक्ति, दल र सिंगो सरकारले अत्यन्तै सुझबुझका साथ यसलाई अध्ययन गर्ने, विश्लेषण गर्ने, र विश्वास योग्य कामहरु गर्दै त्यसलाई निर्मूलिकरण गर्ने तर्फ अघि बढन सक्नु पर्छ ।

विगतमा देखिएको राष्ट्र प्रेम र नागरिकप्रतिको उत्तरदायित्व भन्दा वर्तमान प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीमा अहिले अत्यन्तै ठूलो दम्भ र घमण्ड पलाएको देखिन्छ । राजनीति गर्ने व्यक्ति त अत्यन्तै शरल र नम्र हुनुपर्ने हो तर ओलीमा त्यस्तो कुनै भाव झल्किएको देखिदैन ।

उनमा भएको या गुम्सिएर रहेको हेपाहा प्रबृत्तिले उच्च विन्दू प्राप्त गरिसकेको अवस्था देखिदैछ । राजनीतिमा प्रतिपक्षसँग पो मुकाविला गरिन्छ त्यो पनि राजनैतिक विचार र कार्यक्रमहरुका साथमा तर अहिले नेकपा एमाले भित्र आफै भित्रका नेताहरु, आफ्नो विचारमा सहमत हुन नसकेका व्यक्तिहरुलाई सिध्याउने खेल मात्रै भैरहेको देखिन्छ । एउटा असल, योग्य र दूरदर्शी नेताले कहिल्यै पनि आखाँ अगाडिको खानेकुरा मात्र नहेर्नु पर्ने हो तर वर्तमानको नेकपा एमालेमा थालमा पस्किएको खाना कस्ले उछिनेर खाने भन्ने मात्रै होडबाजी चलेको देखिन्छ ।

नेपालको राजनीतिक आकाशमा देखिएका थुप्रै त्याग र निष्ठाका राजनीतिज्ञहरुको जिवनी पढेर बसेका लाखौं नेपालीहरु बर्तमानका प्रधानमन्त्रीको पद लोलुपताको यो नाङ्गो नाँचलाई पनि हेरिरहेका छन् । व्यक्ति सधैं एउटै कुर्सीमा विराजमान भैरहन सक्दैन तर आफु दुई तिहाई बहुमतबाट अल्पमतमा आईपुग्दा समेत नघटेको दम्भ, घमण्ड र राजनैतिक अराजकताको यो हदसम्मको चर्तिकाला देखेर भने अब आम नेपालीलाई कुरीकुरी लाग्न थालिसकेको छ ।

जनताको विश्वासमा खेलवाड गर्ने बहुरुपी नेतृत्वलाई जनताले कहिल्यै माफी दिन सक्दैनन् । जनता देशको प्रधानमन्त्री, मन्त्रि तथा उच्च पदस्थ अधिकारीहरुबाट कहिले के, कस्ता विचारहरु, विकासका योजनाहरु र राहतका कार्यक्रमहरु आउँछन् भनेर रेडियो, टि. भि. मा आँखा र कान लगाएर बसेका हुन्छन् । हाम्रा नेताहरु भने ठाउँ कुठाउँ बोल्न हुने नहुने, सुन्न सकिने, नसकिने शब्दबाँणका तिर मात्रै बर्साउछन् । एकले अर्कालाई गाली गर्ने प्रतिस्पर्धामा भाग लिन निस्कएका पात्र जस्ता मात्रै भएको नेतृत्वबाट अब नागरिकले कस्तो संस्कार र देश विकासको अपेक्षा राख्नु ?

जनताको अभिमत अनुसार वर्तमान राजनैतिक दलहरुले काम गर्न नसकेको कुरामा अब दुई मत रहेन । सत्तापक्ष र प्रतिपक्षमा कुनै तात्विक फरक पनि देखिदैन । देशको चौकिदारी गर्न भनेर पठाएका जनताका प्रतिनिधिहरु नै मिलिभगतमा देश लुटन अग्रसर भएपछि अब जनताले कस्को आशा गर्ने ? कस्तो भरोशा राख्ने ? देशमा बर्षौदेखि चरम भ्रष्टाचार बढीरहेको कुराहरु देशि विदेशी प्रतिबेदनहरुले सार्वजनिक गरिरहेका छन् ।

हप्तैपिच्छे बढने पेट्रोलियम पदार्थको मुल्यबृद्धिका विषयमा स्वयं सरकार आफै मौनता साँधिरहेको छ । जनता वर्तमान सरकारप्रति कुनै आशा र भरोषा गर्न छोडिसकेका छन् । सँगै मिलेर बसेका सहोदर भाइहरुले घरको भित्ता फोरेर अन्यत्रै बसाई सरिसकेका छन् । देशले अहिले राजनैतिक निकास मागिरहेको छ । संसद कुनै अमुक व्यक्तिको स्वार्थ शिद्धीका लागि बन्धक बनिरहेको छ । विधेयक अधिबेशनको नामले चिनिने संसदको हिउँदे अधिबेशन अहिले विधेयक विनाको अवस्थामा गुज्रिरहेको छ । जनताबाट निर्वाचित भएर गएका जनताका प्रतिनिधिहरु कहिल्यै पनि जनताको चासो र गुनासोका विषयमा चिन्तित भएको पाईदैन ।

मुलुकले पटक पटक राजनैतिक परिवर्तनको आन्दोलन थेग्न सक्दैन । लोकतन्त्रको दुहाई दिएर जनताको विश्वासमा खेलवाड गर्ने बहुरुपी नेतृत्वलाई जनताले कहिल्यै माफी दिन सक्दैनन् । जनता देशको प्रधानमन्त्री, मन्त्रि तथा उच्च पदस्थ अधिकारीहरुबाट कहिले के, कस्ता विचारहरु, विकासका योजनाहरु र राहतका कार्यक्रमहरु आउँछन् भनेर रेडियो, टि. भि. मा आँखा र कान लगाएर बसेका हुन्छन् । हाम्रा नेताहरु भने ठाउँ कुठाउँ बोल्न हुने नहुने, सुन्न सकिने, नसकिने शब्दबाँणका तिर मात्रै बर्साउछन् । एकले अर्कालाई गाली गर्ने प्रतिस्पर्धामा भाग लिन निस्कएका पात्र जस्ता मात्रै भएको नेतृत्वबाट अब नागरिकले कस्तो संस्कार र देश विकासको अपेक्षा राख्नु ? जनताका समस्याहरुका चाँङ्गहरुलाई एकातिर पन्छ्याएर नितान्त कुर्सी प्राप्तिको खेलमा अल्झिएको बर्तमान नेपालको राजनीतिले कहिले दिर्घकालिन समाधानको बाटो समाउने हो ? त्यो भने हेर्न बाँकी नै छ ।