लोकतन्त्र भित्रको निरंकुश पात्र

३१ चैत, काठमाडौं । प्रधानमन्त्री केपी ओलीले पुष ५ गते हत्या गरेको प्रतिनिधिसभा फागुन ११ गते सर्वाेच्च अदालतको आदेशले बौरिएको छ । फागुन २३ बाट स्वभाविक गतिमा हिंड्ने हिम्मत नगरेको होइन, तर ओली भने व्यूँतिएको प्रतिनिधिसभालाई मलजल गर्ने पक्षमा छैनन् । प्रतिनिधिसभा बैठक केवल राजनीतिक भाषण गर्ने थलो बनेको छ । जनताका पीर मर्का वा नियम कानून निर्माणमा भने पटक्कै ध्यान छैन ।

प्रधानमन्त्री ओली नै अदालतले सास फर्काएको प्रतिनिधिसभालाई स्वस्थ बनाएर हिंडाउने पक्षमा नभएको सारा दुनियाँले बुझेका छन् । आफैंले हत्या गरेका निकायलाई सर्वाेच्च मानेर फेरि जानुपर्ने अवस्था उनका लागि गाह्रो छ । त्यसैले ओली अहिलेसम्म संसद् वैठकमा सहभागी भएका छैनन् । झण्डै २ महिनाको अवधिमा झुक्किएर उनी संसद् भवन प्रवेश गरे होलान् ,तर बैठकमा सहभागी भएका छैनन् । अर्थात भनौं उनले संसद् बंक गरिरहेका छन् ।

संसद् भित्र छिर्नैपर्ने वाध्यता सायद उनलाई नपरेरै होला । यो सुविधाको भरमार उपभोग गरिरहेका छन् । सरकार विरुद्ध अविश्वास वा माओवादी केन्द्रको समर्थन फिर्ता भएको अवस्था थियो भने सायद उनी संसद् छिर्नै पर्ने हुन्थ्यो की ? त्यो वाध्यता पनि उनका लागि रहेन । त्यसैले उनी मनमौजी गर्दैछन्, विरोधीको उछित्तो काढ्न उनी सिपालु छन् । त्यसका लागि उनी संसद बैठक भन्दा राजनीतिक मञ्चको प्रयोगमा बढी अल्झिएका छन् ।

संसद् भित्र उनको प्रवेश नदेखिएपनि बाहिरी चहलपहल भने बेजोडै छ । राजनीतिक कार्यक्रमका मञ्चहरुमा उनी असाध्यै सक्रिय देखिन्छन् । सबै काम उनी राजनीति तवरबाटै सम्पादन गर्न हौसिएकाछन् । माओवादी केन्द्रबाट निर्वाचित चार जना प्रतिनिधिसभा सदस्यलाई पदमुक्त गर्न सभामुखलाई सूचना दिइयो । सोही बमोजिम उनीहरु संसद् सदस्यबाट मात्र नभई मन्त्री पदबाटसमेत मुुक्त भए । तर ओलीले संसद्को त्यो प्रकृयालाई नै हाँस्यास्पद बनाउने गरी निर्णय गरिदिए ।

संसद्ले हटाएकाहरुलाई उनले बढो निर्लज्जतापूर्वक फेरि मन्त्री बनाएका छन् । हाम्रो संविधानको भावना र मर्म ओलीले गरेजस्तो अवश्य पनि होइन । तर उनले गरे । किनभने उनी यो संसद्लाई पंगु साबित गर्न चाहन्छन्, साथै, संविधान नै बेकम्मा भएको सन्देश प्रवाहित गर्ने उनको मनसुवा देखिन्छ ।

ओलीले जतिसुकै गरेपनि एउटा कुराको भने हेक्का राख्नैपर्छ । त्यो के भने उनलाई प्रधानमन्त्री बनाउने काम यही प्रतिनिधिसभाले गरेको हो । यस अर्थमा उनले आफ्नै माताको हत्या गरेका छन् । अनजानमा नै भएको भए पनि उनमा पश्चाताप हुनुपथ्र्याे । त्यो छैन । बरु फेरि पनि नमारी छाड्दिन भने कस्सिएका छन् । खड्गो उज्याएर बसेका छन् । आफूलाई जन्माउनेलाई नै नमारी छाड्दिन भन्ने कुपुत्रसँग कसको के पो लाग्छ र ? यतिसम्मको अपराध गर्न नहिच्किचाउने ओलीले संसदीय मूल्य र मान्यताको धज्जी उडाउनु सामान्य नै हो ।

घर झगडा मिलाउन नसक्दा त्यसको रिस प्रतिनिधिसभा भंग गरेर पोखेका हुन् ओलीले । यो त स्वास्नीको रिसले घरै खरानी बनाउने एउटा जंड्याहाको कथा भन्दा के नै पो फरक होला त ? आफूले हत्या गरेको आमा फेरि ब्यूँतिएर आएकोमा उनलाई कुनै पश्चताप छैन , न त उनी राजीनामा दिएर एउटा नैतिक कर्तव्य नै पूरा गर्न सक्ने अवस्था छन् । बरु उल्टै आफ्ना राजनीतिक प्रतिस्पर्धीलाई राजा हरिशचन्द्र जस्तो नैतिकताको पाठ पढाउन उद्यत् छन् । यही लोकतन्त्र भित्रको निरंकुशता ।