यसपटकको आम निर्वाचनमा दलभित्र पनि योग्य र सक्षमलाई चुन्नुपर्छ

देश निर्वाचनको संघारमा छ । बिगतका हामीबाटै भए गरेका गल्ती तथा कमजोरीहरु सच्याँउने भनेर आम नागरिकहरु अहिले गाउँ टोल र शहरहरुमा छलफल र बहश गरिरहेका छन् । बिगतमा देखिने गरेका दलका मात्रै झण्डा र प्रचार सामाग्रीहरुका अलावा यसपटक देशको राष्ट्रिय झण्डा बोकेका स्वतन्त्र उम्मेद्धवारहरुकोसमेत बाक्लो उपस्थिति देखिनुले पक्कै पनि यस पटकको संघीय तथा प्रदेश निर्वाचन निक्कै रोचक र परिणाममुखी हुने आँकलन गर्न सकिन्छ ।

नेपालीहरुको महान पर्व दीपावलीको रौनकसँगै चुनावी शरगर्मी पनि उत्तिकै तिब्र गतिमा अगाडि बढीरहेको छ । तिहारमै पनि ठूला ठालुका घरको छानामा बिदेशी बत्तीको झिलिमिली चम्किएको छ भने गरीवका घरआँगन कमेरो र रातोमाटोले पोतिएका छन् । यद्यपी दुबैको अस्तित्व उत्तिकै समान र सान्दर्भिक छ । कार्तिकको ठिही सुरु भएको छ । तिहारको रमझमले गरिवका झुपडीमा कुनै परिवर्तन ल्याएको छैन् ।

बर्षौ देखि यीनै झुपडीमाथि राजनीति चलिरहेको छ । पाँच वर्ष अघिका यी झुपडी अहिले पनि उस्तै छन् । यीनको स्वरुप बदल्ने आश्वासन लिएर धेरै नेता आए । नेता नफेरिएपनि उनीहरुको आर्थिक अवस्था फेरियो तर, गरिवका झुपडीको रङ फेरिएन । झुपडीमा बसेर नेता बनाउनेहरुका कपाल उस्तै गजल्टीएका छन् । पैताला उस्तै फुटेका छन् । फेरी उही नेता दुई हात जोडेर खिस्स हाँस्दै बाजागाजासहित यीनै झुपडीमा कार्यकर्ताको जन्ती लिएर भोट माग्न आइपुगेका छन् ।

जनता जनप्रतिनिधिहरु चुन्ने ध्याउन्नमा छन् या बाली भित्राउने चटारोमा ? दुबैका आफ्नाआफ्नै तर्कहरु हुन सक्दछन् । तर नेतालाई भने जसरी र जे गरेर भए पनि यसपटक चुनिनै पर्ने बाध्यता छ । बाध्यता किन र कसरी छ ? भन्ने तर्फ जाँदा आजको आलेखको प्रसंग मोडिन सक्छ, किनकी उ कसरी उम्मेदवार बनेर जनताका घर आँगनमा भोट माग्न आइपुग्यो ? भन्ने बिषयकै बेग्लै कथा बन्न सक्छ, ब्यथाहरुका एक पछिका अर्का थाकहरु लाग्न सक्छ, लेख र नयाँ रचना निर्माण हुन सक्छ । राजधानी धाउँदाका अनेकन दुःख, कष्ट र चलखेल समेत उजागर हुन सक्छ । त्यसैले यि र यस्ता बितिसकेका कुराहरुमा धेरै टाउको दुखाउन पनि मैले उचित ठानिन ।

मैले टाउको दुखाउँदा मात्रै त के टाउको फुटाउदा पनि यहाँ हुनेवाला केहि छैन किनकी यहाँ जनताले आफ्नो उम्मेदवार र नेता चुन्नै पाउँदैनन् । चुनिनुपर्ने नेता राजधानीबाट आशिर्वाद लिएर उम्मेदवार बनेरै आउँदैनन् । अशल मान्छे पद र पैसाका लागि बिसौली भरी तेल खर्च गरेर महामहिमहरुलाई चिल्लो लगाउनै जाँदैनन् । बर्षौ देखिको टिकटको खेतिपातीमा लागेका नेताहरुले राजधानी धाउँदा धाउँदै जनताका घर आँगनमा पुगेर जनताका समस्या बुभ्mने अवसर नै पाउँदैनन् । यत्ति भनि रहँदा फेरी पनि हामीले अयोग्य भित्रको योग्य नेता चुन्नु परेको छ । मन परि नपरी मखमली र चिलाउने फुलको माला उन्नु परेको छ ।

२०४६ सालको प्रजातान्त्रिक परिवर्तन पछिका सबै निर्वाचनमा मत हाल्ने र मत पाउने दुबै एकै समानका अवसरबादीहरु देखिन्छन् । बाहिर सडकमा नेताले देश बिगारे भनेर कुर्लिनेहरु नै भित्रभित्रै सँगै मःमः, चिकेन तन्दुरी तानेर तिनै नेताका पक्षमा जिन्दाबाद भनेर उफ्रिने नागरिकहरु रहुञ्जेल देशले कुनै पनि परिवर्तनकारी आशालाग्दो नेतृत्व पाउन सक्दैन भन्ने कुरा अब छर्लङ्ग भइसकेको छ । यहि नेतृत्वले मुलुक बनाउला भन्ने आशाका मुना पलाउने कुनै विश्वासिलो आधार पनि देखिदैन । तैपनि हामीले यिनै दलका तिनै नेतालाई चुन्नुपरेको छ ।

जसले देशमा रहेका उद्योग र कलकारखानाहरु कौडिको भाउमा सिध्याई सकेका छन् । देशको सीमानामा बिदेशीले परेड खेल्दा हाँसीहाँसी ज्यू हजुरीमा लम्पसार पर्ने नेतृत्वलाई नै अझै पनि हामीले देशको सासनसत्तामा पुर्याउनु परेको छ । देशको अर्थतन्त्रलाई टाँट पल्टाएर मध्यरातमा राष्ट्रको ढुकुटीमा चोरको शैलीमा पसेर, सिमित ब्यापारीको कमिशनको लोभमा फँसेर देशमाथि गद्धार गर्नेहरुलाई नै फुलमाला लिएर चौबाटोमा स्वागत गर्न बस्नु परेको छ ।

राज्यको खरबौ डलर बिदेशी बैंकमा छ रे ! त्यो भनेको के हो ? किन गयो त्यसरी हाम्रो पैसा बिदेशी बैंकमा ? यसको खोजिनीति गर्नु पर्छ कि पर्दैन ? यस्ता देशद्रोहिहरुलाई पाता कसेर जेलमा कोच्नु पर्छ कि पर्दैन ? महामहिमहरुलाई नै थाहा होला । हामी त तिमिहरुले उम्मेद्धवार बनाएर पठाएका तोक्माहरुलाई बोक्न तम्तयार भएर बसेका छौं । यिनै हुन हाम्रा आशाका केन्द्र भनेर सोझासिधा जनतालाई झुक्याउन भए भरको तागत लगाएर कम्मर कसेका छौ । निर्वाचन अघि नै बिजयको सिंन्दुर पहिर्याउन पाए हुन्थ्यो भनेर देउरालीलाई भाकल गरेर बसेका छौं ।

लाग्छ, यहाँ परिवर्तन केहि थान पत्रकारहरुलाई चाहिएको छ । शुसासन र अमनचयन अन्तै कतै हरियो घाँस चर्न गएको छ । नेताहरुलाई निर्वाचन थाक माथि थाक भएको छ । इमान्दार र सोझा नेपाली जनताहरु प्रति अत्यन्तै ठूलो घात भएको छ अझ भनौ नेपाली जनतालाई दिउसै रात भएको छ । भ्रष्टाचारका कैयन समाचारहरु सञ्चार माध्यमबाट सार्वजनिक नगरिएका पनि होइनन् । यदि समाचार सत्य भए खोजिनीति हुनुपथ्र्यो ।

जनताले शुसासनको प्रत्याभूति गर्न पाउनु पथ्र्यो । तर यहाँ यस बिषयमा अहिले चुँइक्क सम्म बोल्न सकेको देखिदैन । कारवाही तथा थप खोज अनुसन्धान गर्न नसक्ने भ्रष्टहरुको मण्डलीबाट फेरी पनि हामीले भ्रष्टहरु मध्येबाट योग्य र अशल भ्रष्ट छानीरहेका छौं । यीनै देश र जनताप्रति गद्धारी गर्ने अपराधिहरुलाई नै हामी हाम्रा अशल नेता ठानीरहेका छौं । यीनैले फेरी यो मुलुकमा शुसासन, शान्ति, स्थायित्व, बिकास र रोजगारको ग्यारेन्टी गर्छन भन्ने कुरामा विश्वास मानिरहेका छौं ।

अहिलेको निर्वाचनको भडकिलो प्रचारप्रसार हेर्दा लाग्छ उम्मेदवारहरु जनताका घर आँगनमा भोट माग्न हैन बिजयउत्सव मनाउन आइरहेका छन् । केहि थान माइक र चर्का ध्यनी निकाल्ने गाउँ नै प्रदुषित पार्ने गानाबजानाले लाग्छ उठेका सबै उम्मेद्धवारहरु सबैले जितिसके । तर जनताका घर आँगनमा पुगिरहँदा जनताका बास्तबिक समस्याहरु, जनताले उठाएका सवालहरु, टिपोर्ट गर्ने र त्यस बिषयमा बेलुका नेतृत्वतहमा छलफल गर्ने कुनै अभ्यास नै देखिदैन । न ती सवालहरु र समस्याहरु पुरा गराउन अपनाउनुपर्ने कुनै बिषयहरुमा नै बहश हुने गर्दछ ।

यी र यस्ता कैयन उदाहरणहरु केलाएर हेर्छु मनमा उकुसमुकुस भएर आउँछ । मलाई लाग्छ देशले अहिलेसम्म सहि नेतृत्व नै पाएन । जनताका समस्या समाधान गर्नै पर्ने कुरा मेरो दायित्व भित्र पर्छ भन्ने कुरा स्वयं नेतृत्व गर्दै हिडेको नेताले नै पत्तै पाएन । होटेलको बिल कसलाई मुर्गी बनाएर तिराउने ? सोचभन्दा माथि नेताले कहिल्यै सोच्नै भ्याएन । सरकारी गाडीमा सरकारी सम्पत्तिको दोहन गरेर सरकारी भत्ता हसुर्दा पनि कार्यकर्ताको घर आँगनमा जाँदा खाएको रातो चियाको पैसा तिर्न समेत उसलाई आँटै आएन ।

त्यसैले अब आम नेपाली जनताले यसपटक आँट, शाहस र हिम्मत गर्नै पर्छ । बिगतमा गरिएका गल्ती कमजोरीहरुबाट बिगतमा हामीले के कस्ता समस्याहरु झेल्यौं ? भन्ने संझिएर यहि आउँदो मंसिर ४ गते राजनीतिको दुर्गन्धका रुपमा कायम रहिरहेको चिलाउने लुतो फाल्नु पर्छ । हामीले यो विश्वास गर्न सक्नु पर्छ कि बितेका बर्षहरुले हामीलाई नराम्रोसँग थप्पड हानेर गएको छ । कखरासम्म पढन नसक्नेहरु पनि बिगतमा सांसद भएको छ । यस्ता गलत परम्परालाई रोक्न सक्ने एकसे एक योग्य, दक्ष, क्षमतावान, र देशबिकासको दूरदृष्टि भएका नेपाल आमाका सच्चा सपुतहरु अहिले चुनावी मैदानमा ओर्लिसकेका छन् ।

यस पटकको निर्वाचनमा दल भित्रका पनि योग्यलाई चुनौं । स्वतन्त्र भित्रका पनि योग्यलाई चुनौं । हामीले मतदान गर्दै गर्दा यत्ति कुरा चाँहि कहिल्यै नभुलौं बिगतमा मेरो गल्तीले अहिले मेरो छोरो खाडीमा र मलेसियामा बेल्चा र भेडिगोठालो बनिरहेको छ । यसपटक फेरी पनि गल्ती गरेर हामीले नातिपुस्तालाई बिदेशीन दिनु हुदैन । स्वतन्त्र उम्मेद्धवाहरु पनि यहि देशका नेपाली नागरिकहरु हुन । त्यसैलै यिनिहरुसँग पनि दलहरुले आत्तिई हाल्नु हुदैन । हामी सबैको एउटै चाहना हो अशल ब्यक्तिको हातमा सत्ता पुग्यो भने देश बन्न निमेश पनि समय लाग्दैन ।