बालुवाटारको बेबारिसे विकास

प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीले केहि दिन अघि बालुवाटारको अति बिशिष्ट कक्षबाट स्विच थिचेर आगामी ३ बर्ष भित्रमा पुरा गर्ने गरी लगभग ५७ अर्ब १० करोड रुपैयाँको लागतमा २२१० किलोमिटर सडकको शिलान्यास गरेका छन् ।

प्रत्येक निर्वाचन क्षेत्रमा अनिवार्य रुपमा एउटा सडक पुग्ने गरी १६५ वटा सडक निर्माण गर्ने महत्वकांक्षी योजनाको शुरुवात गरेका छन् । यस्तै केहि महिना अघि मात्रै प्रधानमन्त्रीले ३९६ वटा स्वास्थ्य चौकीको बालुवाटारे बटमले एकैसाथ शिलान्यास गर्न भ्याएका थिए ।

आफु प्रधानमन्त्री हुनासाथ ओलीले घरघरमा ग्याँस र बाटोबाटोमा बिद्युतिय गाडीको लावालस्कर लगाईदिने हावादारी घोषणा गरेका थिए । चुच्चे रेल र मोनो रेलदेखि स्मार्ट सिटीका कोरा कल्पनामा नेपाली जनतालाई भुल्याएर मुलुकको ढुकुटी सिनित्तै पार्न लागि परेका ओली ग्याँङ्ग अहिले पनि उत्तिकै सकृयताका साथ उल्फतमा प्राप्त बालुवाटार बसाईको सदुपयोग गरिरहेको छ ।

जनकपुरमा प्रदर्शनीमा राखिएको रेलको ईन्जिनमा खिया लागिसकेको समाचार आईरहँदा नेपाली जनताको पसिनाबाट तिरिएको अरबौं अरब रुपैयाको क्षतिपूर्ति कस्ले तिर्ने ? अपराधिले अस्पताल चिन्दैन भनेझै वर्तमान सरकारले जनताको परिश्रमको मुल्य चिन्दैन भन्ने कुरा पनि अब त उधाङ्गो नै भै सकेन र ??

त्यसैगरी पानीजहाजको टिक काट्न र कलकत्ता जाने मिति तोकेर नेपाली जनतालाई बन्दरगाहमा निम्ता मात्र दिएनन्, उनले भनेको कुरा नपत्याउनेलाई गैर नेपाली र विकास बिरोधिसम्म भन्न भ्याएका थिए । अहिले देशमा बाटामा भिखारी र माग्ने, सडक बालबालिकादेखि बद्धबृद्धाहरु देखिनै छाडिसकेका छन् । जाबो दुई छाक भात त सरकारले अहिले घरघरमा पुर्याई रहेको छ । जनता खान नपाईएला कि भन्ने चिन्तामै छैनन किनकी अहिले सर्बहारा ओलीको नेतृत्वमा कर्महारा नेपाली जनताको सरकार छ ।

ओली सरकारका यस्ता बतासे विकासका कुराले मुलुकमा जताततै चमत्कार नै चमत्कारको अवस्था सृजना भएको देखिन्छ । हामी तमाम नेपाली त यस कुरामा दङ्ग हुने कुरा भैहाल्यो, सारा विश्व पनि चकित भएको अनुमान स्वयं प्रधानमन्त्रीले गर्न थालेका अभिब्यक्तिहरु समेत कहिले काँहि उनकै मुखारबिन्दबाट सुन्न पाउँदा हामी नेपालीको छाति गर्बले नफुले के पानी जमेर फुल्नु त ?

ओली युगमा पोलपोलमा विकासदेखि टोलटोलमा गुण्डाराजको बितण्डाले सिंगो गाउँ र समाज अत्यन्तै सुगन्धित भएको छ । ७२ करोड देखि १ अर्ब भन्दा माथिका सेटिङ्गवाला मन्त्री साथमा राखेर कैलाश पर्बत तर्फको धार्मिक यात्रामा निस्किएका ओली अहिले सामान्य नागरिकले बुझ्दा पनि काम चलाउन सरकारका प्रधानमन्त्रीका रुपमा बहाल रहेका छन् ।

उनै काम चलाउ प्रधानमन्त्री केपी ओली बालुवाटारको बिर्यानी खान पाईरहेका राजनैतिक ईमान्दारीताका शख्त बिरोधि प्रधानमन्त्री ओलीले सोहि प्रकारका राजनैतिक बेईमानीको अर्को उदाहरण प्रस्तुत गरेर देखाई दिएका छन् । आम नागरिकहरु यसलाई बालुवाटारको बेबारिसे विकासका रुपमा मात्रै लिएका छन् ।

ओली युगको विकास भनि साध्यै छैन । हेरी साध्यै छैन, सुनी साध्यै छैन । ओली सरकारका यस्ता बतासे विकासका कुराले मुलुकमा जताततै चमत्कार नै चमत्कारको अवस्था सृजना भएको देखिन्छ । हामी तमाम नेपाली त यस कुरामा दङ्ग हुने कुरा भैहाल्यो, सारा विश्व पनि चकित भएको अनुमान स्वयं प्रधानमन्त्रीले गर्न थालेका अभिब्यक्तिहरु समेत कहिले काँहि उनकै मुखारबिन्दबाट सुन्न पाउँदा हामी नेपालीको छाति गर्बले नफुले के पानी जमेर फुल्नु त ?

२०४६ सालमा निर्वाचन लड्दा रतुवा र मावाको पाता फर्काउछु र बेघरबार सुकुम्बासीलाई ब्यवस्थित बसोबासको ब्यवस्था मिलाउँछु भनेर झापाबासीको मत लिएर गएका र त्यस पछि पनि पटक–पटक मन्त्री र दुई–दुई पटक देशको प्रधानमन्त्री भैसक्दा समेत ३० औं बर्षमा जाबो एउटा खोलो थुनेर देखाउन नसक्ने ओलीले कोरा कल्पना र जनता झुक्याउने सयौं योजना कार्यान्वयन गरेर देखाउलान भन्ने कुनै विश्वसनीय आधारहरु भने छैनन् ।

देशमा विकासका योजना बन्नु आफैमा सकारात्मक पक्ष भए पनि हावादारी रुपमा बिना सर्बेक्षण, बिना लागत अनुमान, हावादारी रुपमा बालुवाटारको बिजुलीको खर्च गरेर सयौं आप्mना हनुमानगिरी गर्ने पत्रकारलाई भेला गराएर नाटक मञ्चन गर्नुको के नै पो अर्थ रहन्छ र ???

हुन त ओली अहिलेका नेपालका नेताहरुमा अब्बल राजनैतिक खेलाडिका रुपमा देखिएका छन् । हिजो २०४७ सालमा मेलम्चीको पानी ल्याएर काठमाडांैबासीको प्यास मेटाउछु भनेका तत्कालिन प्रधानमन्त्री कृष्णप्रसाद भट्टराईको सपना अहिले आएर पुरा हुँदा अहिले पनि नेपाली जनताले कृष्णप्रसाद भट्टराईलाई संझिएको देखेपछि अबको तिसौं बर्ष पछि भए पनि अहिले शिलान्यास गरिएका कही योजनाहरुले मूर्तरुप पाए भने फेरि केपी ओलीको सपना साकार भयो भनेर मलाई संझिउन भनेर पनि अहिले जाँदाजाँदै सयौं योजनाहरुको शिलान्यास गरिएको हुनुपर्छ भन्ने आम नागरिकहरुको बुझाई रहेको पाईएको छ । विगत ३० बर्षको नेपालको राजनीति हेर्दा नेपालमा हुने भनेकै यस्तै हावादारी विकास र झुठको खेती मात्रै हो ।

यसले केपी ओली नेतृत्वको एमालेलाई निकट भविष्यमा हुने निर्वाचनमा एउटा चुनावी नारा पनि हुनसक्छ । हामीलाई भोट दिनुभयो भने हामीले बनाएका योजना र कार्यक्रमहरु पुरा गर्छौ भन्ने आश्वासनको पोको हुनसक्छ । जनता झुक्याउने एउटा जादुको छडी हुन सक्छ । बालुवाटार प्रकरणमा निदाएको ओली सरकार, गुठी जग्गामा आँखा लगाएर गन्हाएको ओली सरकार, बुढानिलकण्ठ स्कूलको जग्गामा आँखा लगाएर बसेको ओली सरकार, अहिले फेरि भृकुटी कागज कारखानाको जग्गामा आँखा पुर्याएको देखिँदैछ ।

राज्यलाई अरबौं कर नतिरेको व्यत्तिलाई काखी च्यापेर हिँडिरहेको छ । ओम्नी, यति भन्दा घरभेटी नै ठूलो भनेर अहिले पार्टी कार्यालय नै उतैतिर सरेको छ । नेपाली मौलिकताको चिरहरण गरेर गरिने कुनै पनि विकास योजनाले नेपालको सर्वाङ्गिर्ण बिकार हैन कालान्तरमा यसले बिनास मात्रै निम्त्याउँछ भन्ने कुराको हेक्का पनि मुलुक सञ्चालकहरुले लिन जरुरी भैसकेको छ ।

जनताका प्रतिनिधिका रुपमा रहेका माननीयहरुको अपहरण गर्ने प्रधानमन्त्रीले हामीलाई कुनबेला सुँईक्याउने हुन ? भनेर डरैडरमा बाँचिरहेका छन् । ७० करोडको भ्रष्टाचारीलाई कहिले कार्वाही गर्लान ? भनेर पर्खिरहेका छन् ।

कठै मेरो देशको प्रधानमन्त्रीको ताल ? स्वयं आफ्नै आधा भन्दा बढी कार्यकर्ता बुढाले फेरि जोक हाने भनेर स्वयं उनकै कुरा पत्याउदैनन् । कुनै दिन यस्तो छैन कि वर्तमान सरकारले आज चाँहि कुनै काण्ड गरेन भनेर जनताले सुखका साथ निदाउन ? देशको प्रधानमन्त्रीको कर्सीमा बसेर अर्काको क्यारिकेचर नगरेको कुनै दिन नै छैन । दुई तिहाईको बहुमतको सरकार हुँदा गर्न नसकेका शिलान्यास र उदघाटन अहिले अल्पमतमा र त्यो पनि कामचलाउन भैसकेपछिको फुर्ती कहाँ बाट ओयो ? भनेर आम नेपाली जनताहरु ओठ लेप््रयाउदैछन् ।

हिजो पोलपोलमा नयाँ युगको शुरुवात भनेर लेखेको साच्चै हो कि क्या हो भन्ने भान समेत नेपाली जनतालाई पार्न खोजिएको छ । तर रुकुम, रोल्पा, सल्यान र जाजरकोटमा सिटामोल किन पुगेन भनेर कहिल्यै स्वास्थ्य मन्त्रीलाई रोष्टममा उभिएर सोध्न नसक्ने नामर्द प्रधानमन्त्रीले यत्राबिघ्न विकासका कार्यक्रम कसरी पुरा गर्लान ?

जनता अझै पनि जनताका प्रतिनिधिका रुपमा रहेका माननीयहरुको अपहरण गर्ने प्रधानमन्त्रीले हामीलाई कुनबेला सुँईक्याउने हुन ? भनेर डरैडरमा बाँचिरहेका छन् । ७० करोडको भ्रष्टाचारीलाई कहिले कार्वाही गर्लान ? भनेर पर्खिरहेका छन् । औषधिउपचारमा स्वयं आफ्नै मन्त्रीमण्डलका स्वास्थ्य मन्त्री मुछिए भनेर समाचारमा छ्याप्छ्याप्ती आईरहदा पनि उनलाई कुनै तातो लाग्दैन ।

यी सबै कुरा हेर्दा लाग्छ, ओलीले नेपालमा अलौकिक विकास गरेका छन् । बेडरुमदेखि घर रुघ्ने खेतालासम्म अपराधि पालेका छन् । हत्यारा, बलात्कारी, लुटेरा, घुस्याहा, कमिशनका एजेण्टदेखि कालोबजारीसम्मलाई आफ्नै खोकिला भित्र हालेका छन् । ओलीका यस्ता हर्कतहरुले कुनै दिन उनलाई नै काम नलाग्ने पङ्गु बनाएर छाडने छ । यस्तै अवस्था रहिरहने हो भने हेर्दै जानु होला एक दिन यस्तो पनि आउनेछ कि केपी ओलीले राम्रै कुरा गरे पनि कसैले पत्याउन र विश्वास गर्न छाडने छन् ।