शेखर कोइरालालाई भोट हालेकै आधारमा कोही दण्डित हुनु हुँदैन्ः यूवानेता भूपेन्द्रजंग शाही

नेपाल विद्यार्थी संघ र तरुण दलबाट नेपाली राजनीतिमा खारिएका स्थापित युवा नेता हुन् भुपेन्द्रजंग शाही । कर्णालीको दूर्गम जिल्ला कालीकोटका स्थायी बासिन्दा शाही कांग्रेसभित्र प्रभावशाली एवं जुझारु युवा नेताका रुपमा परिचत छन् । नेपाल तरुण दलको निर्वतमान महासचिव र नेबिसंघको पूर्व उपाध्यक्षका रुपमा उनले राष्ट्रिय व्यक्तित्व बनाईसकेका छन् ।

गत १४ औं महाधिवेशनमा शेखर कोइराला समुहबाट कर्णाली प्रदेशको सभापतिमा उम्मेदवार रहेका नेता शाही प्रतिपक्षी दलसँग सधैं खरो उत्रने, पार्टीमा पनि जुझारु नेता र स्पष्टवक्ता भनेर चिनिन्छन् । क्षेत्र र भूगोलको मात्रै नभएर समग्र देशकै राजनीतिमा प्रभाव राख्ने उनी पार्टीभित्र कुशल संगठक र नेतृत्वदायी भूमिकामा अब्बल ठानिन्छन् । कालीकोटमा ०७० र ०७४ सालको आमनिर्वाचनमा दुईपटक संसदीय निर्वाचन लडीसकेका उनी यसपटकको निर्वाचनमा पनि निर्बिकल्प दावेदार रहेका छन् ।

गरिब, निमुखा, उत्पीडित तथा आवाजबिहीनहरुको आवाज बुलन्द गर्ने उनी असल नेता र समाजसेवीका रुपमा परिचति छन् । नेविसंघ र तरुण दलको नेतृत्वमा रहँदा सधैं विद्यार्थी र तरुण आन्दोलनको अग्रमोर्चामा देखिन्थे । भने अहिले पार्टीभित्र समान अवसर र न्यायका लागि गरिएको खबरदारी सभा र आन्दोलनमा पनि अग्रमोर्चामा रहेर कमाण्ड सम्हालिरहेका छन् । उनै शाहीसँग कांग्रेसको विवाद र आमनिर्वाचनमा केन्द्रित रहेर नेपालबहसका कालिका महतले गरेको कुराकानीको सम्पादित अंशः

तपाईंहरु चुनावको मुखमा किन पार्टी नेतृत्वको विरोधमा उत्रिनु भएको ?

निर्वाचनको मुखमा आएर जसरी पार्टीभित्र द्वन्द्व चर्किएको छ त्यो सुखद विषय होइन । यसबाट हामीहरु पटक्कै खुुशी छैनौं । यतिबेला मलगायत देशभर छरिएर रहेका साथीहरु कांग्रेस विजयको अभियान लिएर गाउँगाउँ, क्षेत्रक्षेत्र र जिल्ला–जिल्ला जान चाहन्छाैं । नेपाली कांग्रेसका जति साथीहरु असन्तुष्ट भएर आन्दोलनमा लाग्नुभएको छ, उहाँहरु सबैको चाहना कांग्रेसको रुख चिन्ह बोकेर गाउँ–गाउँ, टोल–टोलमा पुगेर पार्टी जिताउन भोट माग्ने नै हो । अरुबेला पार्टीभित्र विवाद, मनमुटाव हुनु छुट्टै कुरा हो । तर, निर्वाचन भनेको त अरु विचार, सिद्धान्त बोकेका पार्टीसँग लड्ने हो नि । यतिबेला ती विवाद, मनमुटावलाई थाँती राखेर एकढिक्का भएर पार्टी जिताउ अभियानमा लाग्नुपर्नेमा उल्टै पार्टीभित्र असन्तुष्ट भएर आन्दोलित हुनुपर्ने अवस्था आउनु दुःखदु कुरा हो ।

उहाँ हाम्रो अभिभावक किन होइन ? दुई–दुईपटक राम्रो भोट ल्याएर सभापतिमा निर्वाचित हुनुभएको छ । अहिले कांग्रेसमा भएका नेताहरुमध्ये सिनियर लिडर पनि हुनुहुन्छ । उहाँजस्तो व्यक्तित्वलाई हामीले अभिभावक नमान्ने भन्ने कुरै आउँदैन । तर, यहाँ असहमति कहाँनेर, के हो भने अभिभावक भइसकेपछि त उहाँका लागि सबै बराबर हुनुपर्यो नि । अधिवेशनमा कसले भोट दियो, कसले दिएन भनेर खोज्ने ?

तपाईंहरु केका लागि आफ्नै पार्टी सभापतिसँग लडिरहनुभएको छ त ?

यो अवस्था आउनु राम्रो कुरा होइन, यसप्रति हामी खुशी छैनौं । तर, पार्टीको अभिभावक जो हुनुहुन्छ सभापति शेरबहादुर देउवाको दायित्व हो पार्टीभित्र सबैलाई खुशी राख्ने । जसले नेतृत्व गरेर पार्टीलाई आधिकारिक रुपमा हाँकीरहनुभएको छ हामीलाई भन्दा त्यसमा बढी चासो र चिन्ता उहाँहरुलाई हुनुपर्ने होला नि । हामीले मात्रै चिन्ता लिएर केही पनि गर्नसक्ने कुरा आउँदैन । जसले नेतृत्व गरेर पार्टीलाई आधिकारिक रुपमा हाँकीरहनु भएको छ, मलाई भन्दा बढी चासो र चिन्ता उहाँलाई हुनुपर्ने होला नि । मैले मात्रै चिन्ता लिएर केही पनि गर्नसक्ने कुरा आउँदैन । यसको समाधानका लागि सही कुरा के हो भनेर खुट्याउने काम जो पार्टी हाक्नको लागि नेतृत्व गर्नुभएको छ । त्यसमा सभापति हुनुहोला, अन्य पदाधिकारी हुनुहोला । त्यसकारण सबैभन्दा बढी चिन्ता र चासो उहाँहरुलाई हुनुपर्यो ।

अब तपाईं पार्टी सभापतिलाई अभिभावक नै मान्नु हुन्न त ?

म सभापति देउवालाई मजाले अभिभावक मान्छु । आफ्नो पार्टीको सभापतिलाई अभिभावक नमान्ने कुरै आउँदैन ।

त्यसोभए उहाँको निर्णयमा किन विरोध गर्नुभयो त ?

हामीले अहिले व्यक्तिगत रुपमा शेरबहादुर देउवाको विरोध गरेको होइन । शेरबहादुर भन्ने नाम र देउवा भन्ने थरसँग आपत्ति भएर विरोधमा उत्रिएका त होइनौं नि । फेरि उहाँको अनुहार हेरेर हामी किन असन्तुष्ट हुनुपर्यो । यी र यस्ता विषय केही पनि होइनन् । त्यसैले व्यक्तिगत रुपमा हाम्रो विरोध होइन । हामीले त पार्टीलाई थप बलियो बनाउन रचनात्मक रुपमा सुझाव, सल्लाह दिएको हो । पार्टीलाई थप कमजोर हुनबाट जोगाउन रचनात्मक विरोध गरेका हौं । हाम्रो उद्देश्य त पार्टीले आफ्ना कमीकमजोरीहरु जे-जति छन् त्यो सच्याओस् । जसको कारण पार्टी अझ सशक्त र बलियो भएर अगाडि जाओस् । पार्टीले सबैको इच्छा, आकांक्षा र भावनालाई मिलाएर अगाडि बढोस् । सबैको विचार, भावनालाई जोडेर एकढिक्का, एकमत र एकताबद्ध भएर बहुमत ल्याउने गरी पार्टी चुनावमा जाओस् भन्ने हाम्रो मुख्य चाहना हो ।

यसो भनिरहँदा संस्थापन इतर पक्षका आफ्ना मान्छेले टिकट पाएनन् हो ?

एउटा लोकतान्त्रिक पार्टीभित्र ती कुराहरु आउछन् । कम्युनिस्ट पार्टीभित्र त असन्तुष्टि, असहमतिका कुराहरु उठ्न थालेका छन् । हाम्रो जस्तो लोकतान्त्रिक पार्टीभित्र नआउने कुरै हुँदैन । आफूलाई लागेका सहमति, असहमति र फरक विचार, कुराहरु आउँछन् । त्यसभित्र बहस, छलफल हुन्छन् । तर, यसमा मेरो भनाइ के हो भने कुरा उठिसकेपछि, पार्टीभित्र गुनासो भइसकेपछि, नेता, कार्यकर्ताले आवाज उठाइसकेपछि पार्टी नेतृत्व र त्यसका पदाधिकारीहरुले बढी गम्भीर र चिन्तित बनेर जानुपर्यो । निर्वाचनका बेला पार्टीभित्र द्वन्द्व कायम गरिराख्नु राम्रो होइन भन्ने महसुस गरेर उहाँहरुले छिटोभन्दा छिटो यी उठेका आवाजहरुको सम्वोधन गरेर अगाडि बढ्नुपर्छ ।

कोही जिल्ला सभापति पराजित छन् । कोही नगर सभापति पराजित छन्, कोही क्षेत्रीय सभापति पराजित छन्, कोही वडा सभापति पराजित छन् भने कोही त वडा प्रतिनिधिमै पराजित भएका छन् । अब ती पराजित हुने कांग्रेस कार्यकर्ताको भोट यो संसदीय निर्वाचनमा चाहिँदैन त ? जो–जो मान्छे पार्टीमा विजयी भएका छन् । उनीहरुको भोटले मात्रै आमनिर्वाचनमा कांग्रेस विजयी हुन्छ त ?

दोस्रो कुरा हाम्रो व्यक्तिगत विरोध होइन । नेपाली कांग्रेसको सभापति शेरबहादुर देउवा नै हो । उहाँ हाम्रो अभिभावक किन होइन ? दुई–दुईपटक राम्रो भोट ल्याएर सभापतिमा निर्वाचित हुनुभएको छ । अहिले कांग्रेसमा भएका नेताहरुमध्ये सिनियर लिडर पनि हुनुहुन्छ । उहाँजस्तो व्यक्तित्वलाई हामीले अभिभावक नमान्ने भन्ने कुरै आउँदैन । तर, यहाँ असहमति कहाँनेर, के हो भने अभिभावक भइसकेपछि त उहाँका लागि सबै बराबर हुनुपर्यो नि । अधिवेशनमा कसले भोट दियो, कसले दिएन भनेर खोज्ने ?

अधिवेशनमा शेखर कोइरालालाई भोट हाल्ने मान्छेलाई कांग्रेसै नमान्ने ! अधिवेशनमा शेखर कोइरालालाई भोट हालेकै कारण पार्टीभित्र दण्डित हुनुपर्ने ! शेखर कोइरालालाई भोट हालेकै कारण पार्टीभित्र पेलिनुपर्ने ? शेखर कोइरालालाई भोट हालेकै कारण अन्यायमा पार्नुपर्ने, उसको राजनीति नै हत्या गरिदिने । अस्तिको अधिवेशनमा शेखर कोइरालालाई भोट हाल्यो त्यसैले उसले यो पटक टिकट पाउँदैन भन्ने मापदण्ड त बनाउनु भएन नि । त्यसैले अभिभावक भइसकेपछि यो गुट, त्यो गुट, उताको, यताको नभनी सबैलाई समान रुपमा न्यायोचित भावनाले हेर्न सक्नुपर्यो । सबैले आफ्नो योगदान अनुसार समान रुपमा अवसर पाउनुपर्यो भन्ने हाम्रो माग हो ।

तपाईं आफूले टिकट नपाउने संकेत पाएपछि आन्दोलित हुनुभएको हो ?

यसमा म पहिला आफ्नो कुरा भन्छु । त्यसपछि सामूहिक कुरा भन्छु । अब मेरो कुरा भन्नुपर्दा म यसअघि नै दुई-दुई पटक संसदको उम्मेदवार भइसकेको मान्छे हुँ । मेरो लागि टिकट पाउने नयाँ कुरा होइन । म २०७० सालमा पनि संविधानसभा सदस्य उठिसकेको हो र २०७४ मा पनि प्रतिनिधिसभाको सदस्य उठिसकेको हो । एमाले–माओवादीको बामगठबन्धन भएकाले थोरै भोटले पराजित भएको मात्रै हो । त्यसैले मेरो लागि टिकट नयाँ विषयवस्तु होइन । मैले त्यो टिकट दुई-दुई पटक राम्रोसँग हेरिसकेको छु । फेरि म कर्णाली प्रदेशको पार्टी सभापतिको प्रत्यासी पनि थिएँ । त्यसैले पनि अहिले मलाई टिकट सुरक्षित गर्नुपर्ने र टिकट पाउनुपर्ने अथवा मैले टिकट पाउँदैमा खुशी हुनुपर्ने अवस्था छैन ।

भुपेन्द्रजंग शाही, गुरुराज घिमिरे र जगदिश्नर नरसिंह केसी तीनैजना पार्टी अभिवेशनमा प्रदेश सभापतिमा पराजित हुन्, अहिले यिनीहरुले नै नेतृत्वको निर्णय नमानेर शेखर कोइराला समूहलाई उचालेका हुन् भन्ने आरोप तपाईहरुलाई छ नि ?

त्यसोभए आन्तरिक प्रतिस्पर्धामा पराजित व्यक्तिहरुले पार्टीको गतिविधिमा सहभागी नै हुन नपाउने ? प्रदेश सभापतिमा हामी पराजित भयौं होला । त्यसरी पराजित हुने अरुपनि धेरै छन् । जस्तो कोही जिल्ला सभापति पराजित छन् । कोही नगर सभापति पराजित छन्, कोही क्षेत्रीय सभापति पराजित छन्, कोही वडा सभापति पराजित छन् भने कोही त वडा प्रतिनिधिमै पराजित भएका छन् । अब ती पराजित हुने कांग्रेस कार्यकर्ताको भोट यो संसदीय निर्वाचनमा चाहिँदैन त ? जो–जो मान्छे पार्टीमा विजयी भएका छन् । उनीहरुको भोटले मात्रै आमनिर्वाचनमा कांग्रेस विजयी हुन्छ त ? हुँदैन क्या । त्यसैले आन्तरिक अधिवेशन त आफ्नो पार्टीभित्र को नेतृत्वमा जाने भन्ने एउटा प्रक्रिया मात्रै हो । तर, आमनिर्वाचनमा अन्य विचार, सिद्धान्त भएका पार्टीसँग लड्दा त पार्टीभित्र पराजित, क्रियाशील सदस्यदेखि आमजनताको भोटसमेत चाहिन्छ ।

एमाले फुटेर समाजवादी बनेको छ । माओवादीमा रामबहादुर थापा, लेखराज भट्टलगायतले विद्रोह गरेका छन् । तराईमा उपेन्द्र यादवदेखि सारा पार्टीमा फुट र विद्रोह छ, राप्रपामा फुट, बिद्रोहले भद्रगोल छ । भनेपछि नफुटेको सिंगो पार्टी भनेको कांग्रेस मात्रै हो । अनि यो चुनावमा कांग्रेसलाई त मैदान खाली थियो । यो बेलामा उच्च मनोबलका साथ स्पष्ट एजेन्डा लिएर सिंगल चुनावमा गएको भए कांग्रेसले बहुमत ल्याउने थियो ।

ठ्याक्कै तपाईहरुको विरोध चाहीं के त, कांग्रेस एक्लै चुनाव लड्नुपर्छ भन्ने हो ?

यसमा दुई-तीनवटा कुरा छन् । मेरो लागि टिकट नयाँ कुरा भएन । तर, म कर्णालीको सभापति उठेका नाताले मलाई भोट हालेका आधारमा र शेखर कोइरालालाई भोट हालेका आधारमा कोही दण्डित हुनु हुँदैन् । त्यसको विरुद्धमा म खरो उत्रन्छु । जो मान्छे आफ्नो क्षेत्रमा लोकप्रिय छ । हामीलाई भोट दिएकै आधारमा कसैको राजनीति हत्या गर्न खोजिन्छ भने त्यसको विरुद्ध कडा ढंगले प्रस्तुत हुन्छु । आफ्नो निर्वाचन क्षेत्रमा जसको सबैभन्दा बढी पहुँच र प्रभाव छ । जसले निर्वाचन जित्न सक्छ । पार्टीभित्र लामो योगदान गरेको छ । जो त्यस क्षेत्रका जनतासामु लोकप्रिय छ । जसले भूगोलको आवश्यकता र जनताको चाहना अनुसार काम गरेको छ । त्यस्ता व्यक्तिलाई पाखा लगाउने कामको म विरुद्धमा आवाज बुलन्द गर्छु । पार्टीभित्र हार्ने मान्छेलाई राजनीतिबाटै निष्काशन गर्ने कुरा हुँदैन । लोकतन्त्रमा अल्पमतको पनि सम्मान गर्नुपर्छ ।

गठबन्धनको बारेमा तपाईंको भनाई के ?

हामीले स्थानीय चुनावमा सैद्धान्तिक रुपमा गठबन्धन गर्नुहुँदैन भनेकै हो । किनभने जनताले आफ्नो पहुँच भएको खास अभिभावक छान्ने स्थानीय निर्वाचन हो । त्यसकारण केन्द्रबाटै फलानो उम्मेदवारलाई रोज भनेर हस्तक्षप गर्ने कुरा होइन । स्थानीय निर्वाचन भनेको त्यहाँ पहुँच भएको नागरिकले स्वतन्त्र उम्मेदवार बन्न पाउनुपर्छ भन्ने आवाज उठिरहेको छ । त्यस्तो बेलामा कांग्रेस, माओवादी, समाजवादीलगायत विभिन्न दलको सिन्डिकेट जस्तो बनाएर जानुहुँदैन भनेर हामीले आवाज उठाएकै हो । अहिले पनि माओवादीसँग हाम्रो वैचारिक, सैद्धान्तिक केही कुरा मिल्दैन । त्यसैले सरकार बनाउनका लागि केही पुगेन भने विभिन्न दलहरुसँग समिकरण बनाएर जानु ठीक हो । तर, निर्वाचनमै जाँदा विचार, सिद्धान्त, कार्यक्रम नमिल्नेसँग घाँटी किन जोडन जाने । अर्को कुरा कांग्रेस एक्लै चुनावमा जाँदा पनि मजाले जित्न सक्छ । अहिले गठबन्धनबाट कांग्रेसले जति सीट प्राप्त गर्दैछ । त्योभन्दा बढी सीट त हामी एक्लै चुनावमा गएपनि जित्छौं ।

त्यसकारण पनि गठबन्धन नगरीकन चुनावमा गएको राम्रो हुने थियो भन्ने हो । तर, गठबन्धनमा जाने भनेर पार्टीले निर्णय गरिसकेपछि त्यसको मैले विरोध गरेर केही अर्थ छैन । गठबन्धन गरिसकेपछि कम्तिमा सय सीट त कांग्रेसले लिनैपर्छ । कांग्रेस भनेको देशका कुनाकाप्चासम्म छरिएर रहेका सबै तह, तप्का, वर्ग, समुदाय र गाउँ, टोलसम्म संगठन भएको राष्ट्रिय पार्टी हो । यसले १६५ निर्वाचन क्षेत्रमा एक्लै चुनाव लड्ने क्षमता राख्छ । यस्तो पार्टीलाई गठबन्धनको नाममा खुम्च्याएर निर्वाचनमा जानु राम्रो होइन भन्ने हाम्रो भनाई हो । २३ सीट मात्रै चुनाव जितेको बेलामा सत्ता बुझाउन अरु पार्टीहरु घरदैलोमै आइपुग्छन् नेपाली कांग्रेसलाई भने एक्लै चुनाव लड्न नसक्ने भन्ने होइन ।

तर, यहाँ शेखर कोइरालालाई अधिवेशनमा भोट हाल्नु चाहीं सबैभन्दा ठूलो अयोग्यता भयो । समानुपातिकको बन्दसूचीमा एकलौटी ढंगले मान्छे राखिएको छ । अहिले कोइराला पक्ष, देउवा पक्षमा मात्रै होइन । देउवा समूहभित्र पनि अन्याय भएको छ । संसदीय समितिले एउटा मान्छे पठाएको त्यसभित्र बस्ने आफ्नो खल्तीबाट अर्कोको नाम राखिएको छ ।

२०७४ को निर्वाचनमा २३ सीटमा सीमित कांग्रेससँग एक्लै चुनावमा जाने त्यस्तो के एजेन्डा र आकर्षण छ ?

त्यतिबेला एमाले र माओवादीको बामगठबन्धन थियो । त्यसकारण हामीले चुनाव हारेको हो । अहिले हामी एक्लै किन उठ्ने भनेको भन्दा प्रचण्ड र केपी ओली एक ठाउँमा आउने अवस्थै छैन । अर्को त्यतिबेला देशमा कम्युनिस्ट पार्टीले केही गर्छ कि भन्ने जनतामा भ्रम थियो । दुईतिहाई हाराहारी बहुमत आउँदा पनि पाँच वर्ष सरकार चलाउन नसकेर असफल भयो । त्यसले जनतामा कम्युनिस्ट पार्टीले केही गर्न नसक्ने रहेछ भनेर पनि कांग्रेसको भोट बढेको थियो । त्यसपछि कम्युनिस्ट पार्टीनै टुक्रैटुक्रा भएर विभाजित छ । एमाले फुटेर समाजवादी बनेको छ । माओवादीमा रामबहादुर थापा, लेखराज भट्टलगायतले विद्रोह गरेका छन् । तराईमा उपेन्द्र यादवदेखि सारा पार्टीमा फुट र विद्रोह छ, राप्रपामा फुट, बिद्रोहले भद्रगोल छ । भनेपछि नफुटेको सिंगो पार्टी भनेको कांग्रेस मात्रै हो । अनि यो चुनावमा कांग्रेसलाई त मैदान खाली थियो । यो बेलामा उच्च मनोबलका साथ स्पष्ट एजेन्डा लिएर सिंगल चुनावमा गएको भए कांग्रेसले बहुमत ल्याउने थियो ।

पार्टीले गठबन्धनमा जाने निर्णय गरिसक्यो, तपाईंहरु के गर्नुहुन्छ ?

पार्टीले आधिकारिक रुपमा गठबन्धनमा जाने निर्णय गरिसकेपछि अब हामी त्यसको विराधी होइनौं । त्यो कुरामा नजाओ अब हामी गठबन्धन मान्दैनौं भनेर अर्थ छैन । गठबन्धनमा जाने भइसकेपछि कांग्रेस लतारिएर जाने होइन । कम्तिमा १०० सीट लिएर मात्रै चुनावमा जाऔं । त्यो १०० सीट लिइसकपछि फेरि यसले शेखर कोइरालालाई भोट हालेको छ, त्यसैले यसलाई टिकट नदिने नभनौं । कांग्रेसले प्राप्त गरेको सीटबाट जो त्यो निर्वाचन क्षेत्रमा लोकप्रिय छ, जसले त्यहाँको भूगोल, जनभावना र आवश्यकता बुझेको छ । जसले पार्टीमा लामो योगदान गरेर पनि अवसर पाएको छैन । जो पार्टीको सिद्धान्त, मूल्य, मान्यतामा कटिबद्ध छ । त्यस्ता व्यक्तिलाई यताको, उताको, तेरो, मेरो, यो गुट, ऊ गुट नभनी न्यायोचित वितरण हुनुपर्यो भन्ने हाम्रो माग हो ।

तपाईंहरुको माग आफ्नालाई होइन जित्नेलाई टिकट दिनुपर्छ भन्ने हो ?

हाम्रो माग नै जित्नेलाई टिकट दिनुपर्छ भन्ने हो । तर, त्यसको मापदण्ड शेखर कोइरालालाई भोट हाल्नेले चुनाव हार्ने शेरबहादुर दाइलाई भोट हाल्ने चाहीं जित्ने जस्तो हुनुभएन । शेखर कोइरालाकै कुनै मान्छे छ, तर त्यस ठाउँमा शेरबहादुर दाईको मान्छेले चुनाव जित्न सक्छ, योगदान बढी छ, जनताले रुचाएका छन् भने उसले टिकट पाउनुपर्छ । तर, यहाँ शेखर कोइरालालाई अधिवेशनमा भोट हाल्नु चाहीं सबैभन्दा ठूलो अयोग्यता भयो । समानुपातिकको बन्दसूचीमा एकलौटी ढंगले मान्छे राखिएको छ । अहिले कोइराला पक्ष, देउवा पक्षमा मात्रै होइन । देउवा समूहभित्र पनि अन्याय भएको छ । संसदीय समितिले एउटा मान्छे पठाएको त्यसभित्र बस्ने आफ्नो खल्तीबाट अर्कोको नाम राखिएको छ । कांग्रेस भएकै कारण माओवादीबाट शहीद भएका परिवार, जीवनभर कांग्रेस संगठनमा योगदान गरेका, क्षेत्र, भूगोल र जनतामा राम्रो रुझान भएका मान्छेलाई नै अपमान गरिदिएपछि के अपिल गर्छ जनताले ?

अहिले शेखर कोइराला समूहको चिन्ता के को लागि त ?

यतिबेला शेखर कोइराला समूहको सबैभन्दा बढी चिन्ता त पार्टीलाई कसरी चुनाव जिताउ सकिन्छ । कसरी पार्टी एकढिक्का बनाएर अगाडि बढाउन सकिन्छ । चुनावमा कसरी एकढिक्का भएर अगाडि जाने । अन्यायमा परेकालाई कसरी न्याय दिने भन्ने नै हो ।

तपाईंहरुको आन्दोलनको निकास के त ?

यसको सही निकास भनेको त्यो बन्दसूचीलाई न्यायपूर्ण ढंगले सबैलाई समान अवसर दिने गरी, पार्टीका दुखित, पीडित कार्यकर्ताहरु सबैको चित्त बुझ्ने गरी र पार्टीमा योगदान गरेर पनि अवसर नपाएकाको न्याय हुने गरी सच्याउनुपर्यो । सभापतिले यो गुट, त्यो गुट नभनी फराकिलो मन गरेर पार्टीभित्र सबैको अभिभावकीय भूमिका निर्वाह गर्न सक्नुपर्यो । त्यसैगरी पार्टीका अन्य पदाधिकारीहरुले त्यही ढंगले अगाडि बढ्नुपर्यो । र, आगामी निर्वाचनमा कांग्रेसलाई विजयी बनाउन आन्तरिक मनमुटावलाई त्यागेर सबै एकढिक्का भएर अगाडि बढ्नुपर्छ ।