राजनीतिमा धुर्त ओली र लोभी प्रचण्ड !

नेपाली राजनीतिमा यदाकदा लाज पनि लजाउने हर्कतहरु हुने गरेको पाइन्छ । देश बनाउने संकल्प वर्तमानका राजनीतिक दल हाँक्ने सारथीहरुमा देखिएर अब आशा गर्न पनि सकिएन । केवल देश लुटनका लागि मात्रै एकल उद्देश्य बोकेर हिँडेका राजनीतिक दलहरुलाई देश लुटन केवल बहानाबाजी मात्रै चाहिन्छ भन्ने कुरा उनीहरुका आफ्नै क्रियाकलापले पुष्टि गर्छ । यही भएर भ्रष्टहरुको राजमा इमानदारले सधैं अनाहकमा दुःख मात्रै पाउँछ । भ्रष्टाचारको छिद्र खोजेर भित्र पसेको डुहुरे मुसो पनि बाहिर निस्किँदा सुनै सुनले भरिएको पहेँलो धातु बनेर आउँछ । सुन तस्करदेखि मानव तस्करसम्मको व्यापार मज्जाले फस्टाउने अनि नेपाल जस्तो जता फर्किँदा पनि लुटन मात्रै पाइने विश्वमा अन्य कुनै देश छ ?

विगतमा एकपटक नक्कली चाइनिज फेविकोलले जोडिएका दुई ठूला कम्युनिस्ट पार्टीहरू फेविकोल सुक्ने बित्तिकै चार चिरा भएको यथार्थलाई नेपाली जनताले राम्ररी बुझेको भएता पनि यिनीहरु भने बुझ पचाउन सक्ने चिनियाँ औषधि खाएर मस्त देखिन्छन् । चिरैचिरा परेका नेपाली कम्युनिस्ट पार्टीलाई चीनले फेरि सक्कली फेविकोलको प्रयोग गरी जोडने दुष्प्रयास भएको देखिन्छ । देशमा अशान्ति र भोकमरी कायम रहुञ्जेल मात्रै फस्टाउने कम्युनिस्टको बीउ रोपेर देशलाई भद्रगोल तर्फ धकेल्ने दुष्प्रयासमा लागेका नेपाली राजनीतिक दलहरूले कहिले व्यक्ति हत्या त कहिले लुटपाटको माध्यमले राज्यसत्तामा आफ्नो उपस्थिति जनाइरहेका देखिन्छन् । जनताको दैनन्दिनी अत्यन्तै नाजुक अवस्थामा पुगिसक्दा पनि देशलाई लुछन र चिथोर्न पछि नपर्ने चुतिया नेतृत्वका कारण नेपाली जनताले पाउनु दुःख पाइसकेका छन् ।

कहिले प्रतिगमन भो भन्दै सडक पेटीमा बसेर कराउने देखि कहिले अँगालो हालाहाल गरेर रमाउने प्रचण्ड र ओलीको दैनिकी जस्तो बनिसकेको छ । कहिले मन मुटु साटासाट त कहिले पानी बाराबार र काटाकाटको अवस्थामा रमाउने नेपालका कम्युनिस्ट पार्टीहरूको जसरी र जुन रुप धारण गरेर भएपनि देश लुटने एकल अभियान अहिलेसम्म सफलतातर्फ नै अगाडि बढाइरहेको देखिन्छ । गरीब जनताका आशा, चाहना, सपना र दैनिक आवश्यकतालाई राजनीतिक भर्या‍ङ्ग बनाएर सत्तामा उक्लिएका नेपालका कम्युनिस्टहरू एक दलीय या सर्वसत्तावादी कम्युनिस्ट राज्यसत्ताभन्दा लोकतान्त्रिक कम्युनिस्ट राज्यसत्ताको अभ्यासबाट सत्तामा गएका कम्युनिष्टहरू बढी खतरनाक हुने नेपालका कम्युनिस्ट पार्टीहरूको चरित्रले देखाएको छ । 

बोलीमा सर्वहारा, कर्महारा, बिपन्न र गरिबको सुगा रटान गर्न नथाक्ने नेपालका कम्युनिस्ट पार्टीहरूले केवल आफ्नो परिवार वादबाट बाहिर निस्कन नसक्दा अहिले विश्व कम्युनिष्ट आन्दोलन पनि लजाएको देखिन्छ । देश लुटन जस्तो पनि हर्कत गर्न र जति तल पनि गिर्न सक्ने चरित्र नेपालका राजनीतिक दलहरूमा छ्याछ्यासती देख्न पाइन्छ त्यसैले त हिजो उनैको विरुद्ध आगो ओकलेका आदरणीयहरु, नेताजीहरु आज उनीहरुलाई नै हाँसीहाँसी मत हालेर ६ वर्षे सम्माननीय बनाउन समेत पछि पर्दैनन् भन्ने दर्बिलो उदाहरण पेश गरिरहेका छन् ।

प्रचण्डको मोहिनी कलाले देशका मै हुँ भन्ने राजनीतिज्ञदेखि विश्वविख्यात दार्शनिकसम्मलाई मोहित पारेको देखिन्छ । यही मोहित पार्नसक्ने कलाको सिकार कहिले नेपाली कांग्रेस बन्न पुग्यो त कहिले एमाले । आफ्नो स्वार्थपूर्तिको पोको बोकाएर प्रचण्डले धेरै राजनीतिक छालहरु पार गरिसकेका छन् । कहिले काङ्ग्रेसलाई फकाएर कांग्रेस नै फुटाएर चितवनतिर छोरी बोकाए,  कहिले एमालेलाई लोकन्ती बनाएर आफ्नै सहोदर भाइ बोकाए । अब त यस्तो लाग्छ बोकाउने प्रचण्ड नै थाकिसके होला तर बोक्ने देउवा र ओलीहरू थाकेका छैनन् । राजनीतिक उतारचढाव हेर्दा लाग्छ अझै यिनीहरु प्रचण्डका नाति बोक्न लालायित छन् । ज्वाइँ बोक्न पालो पर्खिरहेका छन् । बोक्नेहरूको साहस, हिम्मत र धैर्यता देखेर लाग्छ संघीय लोकतान्त्रिक गणतन्त्र पनि खिस्स हाँसिरहेको छ । बिचरा बबुरा नेपालीहरू यही हर्कत हेर्न बाँचिरहेको छ ।

नेपाली राजनीतिमा अहिले स्यालले सिंहलाई आफ्नो कब्जामा राखेर आफू राज गरिरहेको देखिन्छ । भारी बोक्ने भरिया फेर्ने र देश लुटेर हातमुख जोर्ने प्रचण्डको अभियानमा सारथि बनिरहेका संसदमा सबैभन्दा ठूला दल भनेर नाकको फोहरा बजाउने राजनीतिक दलहरूको नामर्दिपनको फाइदा माओवादीका अध्यक्ष प्रचण्डले लिइरहेका छन् । कहिले कांग्रेसलाई बोक्न लगाएर एमाले ठोक्ने त कहिले एमालेलाई बोक्न लगाएर देशको सम्पत्ति कुम्ल्याउने ध्याउन्नमा प्रचण्ड तल्लीन रहेका देखिन्छन् । अब हुने निर्वाचनमा नमज्जाले बढारिने संकेत पाइसकेका माओवादी केन्द्रका अध्यक्ष प्रचण्डले यही कार्यकाललाई भरपूर उपयोग गर्ने ध्याउन्नमा छन् । कहिले क्यान्टोनमेन्टका नाममा त कहिले शहीदका नाममा देशको ढुकुटी रित्याइरहेका छन् ।

देश लुटन कांग्रेस भन्दा एमाले मलिलो भएको आभाष पाइसकेका प्रचण्डलाई अहिलेको संसदमा कांग्रेस र एमाले माइती र ससुराली झै भएको छ । यसै कारण कहिले देउवालाई उपयोग गरेर एमसीसी पास गराउँछन् त कहिले ओलीलाई नै उपयोग गरेर एमाले पार्टी नै फुटाउँछन् । नेपाली जनताले तिमीहरु मिलेर देश चलाउ भनेर दिएको जनादेशलाई लत्याउँदै कांग्रेस र एमाले झण्डै देशबाटै बढारिएको माओवादीको कठपुतली बनिदिँदा अब नेपाली जनताले आगामी निर्वाचनमा कांग्रेस र एमालेलाई नै बढारिदिने त हैनन् ? भन्ने बजारमा प्रश्न उठन थालेको छ । त्यसैले नेपाली जनताले वैकल्पिक शक्ति निर्माण गर्ने गोप्य अभियान थालेको छ ।

प्रचण्डले ओलीलाई दायाँ किनारामा राखेर हिजो जनयुद्ध दिवस मनाए, आज तिनै ओलीलाई बायाँ किनारामा राखेर भाइलाई राष्ट्रिय सभाको अध्यक्ष बनाए । गफाडी ओलीले २६७० जना शहिदलाई जनही दश लाख दिने निर्णयमा लाजै नमानी सहि(हस्ताक्षर) बजाए । जम्मा लडाकूको संख्या नै ६-७ हजार भएको बताउने प्रचण्डले झण्डै तीन हजार कार्यकर्तालाई दश दश लाखका दरले बाँड्दा पनि ओली चुइँक्क विरोध गर्दैनन् । सत्तालिप्सामा र्याल चुहाउने ल्वाँठहरु कतै फेरि सत्ता फुत्किएला कि भन्ने डरले अनुहार रातो पारेर बस्छन् । कोहि कोहि सत्ता गुमाउँदाको रुञ्चेहाँसोमा  प्रचण्डको विरोध गरे झै गरि टोपल्छन् । हिजोको वर्ग शत्रु आज परम मित्र बनेको छ । राजनीतिमा उसले यसैलाई गठबन्धन परिवर्तन भनेको छ । 

ओली बाहिर भाषणमा भने प्रचण्डको धोती फुकाल्छन् ।  प्रचण्ड  भने ओलीकै अगाडि एमालेको विरोध गर्दै आगो ओकल्छन् । कठै ! कम्युनिस्ट एकता, प्रचण्डका लागि कांग्रेसले निर्णय गर्न नमानेका विषयलाई सरल तरिकाले पास गराउने साधन भएको छ । ओलीलाई फाइल खुल्ला कि भन्ने डर छ, देउवालाई भुटानी शरणार्थी काण्डको फाइल छोला कि भन्ने डर छ, लामिछानेलाई दोहोरो पासपोर्ट र सहकारी काण्डमा थुन्ला कि भन्ने डर छ । 

यही कारण प्रचण्डको अगाडि सबै नतमस्तक बनेर खडा हुन्छन् । अहिले आएर केवल आ–आफ्नो व्यक्तिगत स्वार्थपूर्तिका लागि धूर्त ओली र लोभि प्रचण्डको गला जोडिएको देख्दा नेपाली राजनीतिक धरातलमा विगतमा नेकपा भन्ने एउटा दल पनि थियो भन्ने कौतुहलता जगाएको छ । नेपाली जनतामा भने अहिलेका कृयाशिल राजनीतिक दलहरू प्रति विश्वास समेत हराएको छ ।