प्रधानमन्त्री ओलीका दुई सल्लाहकारमाथि वरिष्ठ पत्रकार घिमिरेको कटाक्ष

१८ भदौ, काठमाडौं । “आफू ताक्छु मुढो, बञ्चरो ताक्छ घुँडो” जस्तो भएको छ प्रधानमन्त्री केपी ओलीको नियति ।व्यक्तिगत रुपमा बालबच्चासमेत नरहेका ओलीले राजनीतिक उत्तराधिकारी तयार गर्न लामै कसरत गर्दैछन् । आफूपछि राजनीतिक बिरासत कसलाई थमाउने भन्ने उनको पिरलो कसैले बुझिदिएन । केही नलाग्दा उनी बेलाबेला राष्ट्रपति पदमै आसिन भइसकेकी विद्यादेवी भण्डारीलाई समेत आफ्नो राजनीतिक उत्तराधिकारी बनाउने सोच्छन् । त्यसैले विद्याको ताउरमाउर बेलाबखत खप्नु–टिक्नु हुँदैन । तर राष्ट्रपति भइसकेकाले उनलाई सक्रिय राजनीतिमा हामफाल्न त्यति सहज भने छैन ।

सत्तारुढ नेकपाका अध्यक्षसमेत रहेका ओली अहिले मात्र होइन, एमाले हुँदैदेखि गुट चलाउने नेतामा गनिन्छन् । अहिलेपनि उनको खेलोफड्को उस्तै छ । सानो घेरामा बस्न र काम गर्न रुचाउने ओलीका वरिपरि भने चण्डाल मण्डली रहेको छ । तिनले ओलीप्रति बाँदरभक्ति दर्शाउने गर्छन् । तीमध्येका दुई सल्लाहकार विष्णु रिमाल र डा. राजन भट्टराईका कारण ओलीको शीर निहुरिने अवस्थामा पुगेको नेकपा वृत्तमा चर्चा हुने गरेको छ । यी दुई चाटुकारको कामले राष्ट्र, राष्ट्रियता र लोकतन्त्र नै धरापमा परेको आरोप सर्वत्र लगाइदैछ । यसबारे देशसञ्चार डटकमका प्रधानसम्पादकसमेत रहेका नेपाली पत्रकारिता क्षेत्रमा लामो योगदान दिने वरिष्ठ पत्रकार युवराज घिमिरेका भनाई यहाँ राख्नु बाञ्छनीय छ । पत्रकार घिमिरेका आरोप होइन, तथ्यपरक प्रस्तुतिले ओली राजको धेरै पाटो उघार्ने जमर्काे गरेको छ ।

केही समयअघि देशका मूलधारका सञ्चारमाध्यमले समेत प्रधानमन्त्रीका परराष्ट्र मामला सल्लाहकार डा. भट्टराईले नेपाल भारत सम्बन्धबारे अनुसन्धान गर्न चिनियाँ पक्षबाट आफ्नै श्रीमतीको नाममा १५ लाख रुपैयाँ हत्याएको तथ्य सार्वजनिक गरेका थिए । यो प्रकरण सार्वजनिक भएपछि त्यसलाई ढाकछोप गर्न ओलीका प्रमुख राजनीतिक सल्लाहकार रिमाल आफैं धोती खोलेर मैदानमा ओर्लिएका छन् । यसले ओलीको मात्र नभई समुच्चा राष्ट्रकै इज्जत धुमिल भएको धेरैले टिप्पणी गरेका छन् । तर रिमाल भने उल्टो पत्रकारलाई शिकारीको संज्ञा दिंदै उनीहरुमाथि नै खनिएका छन् ।

रिमालको यस्तो प्रतिक्रियाप्रति आफ्नो धारणा देशसञ्चार शून्यसमयमा राख्दै वरिष्ठ पत्रकार घिमिरे भन्छन् – प्रधानमन्त्रीका प्रमुख राजनीतिक सल्लाहकार विष्णु रिमालले यही भदौ १३ गते आफ्नो फेसबुक पेजमा व्यक्त गरेका धारणाले स्वतन्त्र पत्रकारितामाथि गम्भिर र खतरनाक आरोप लगाउनु भनेको सार्वजनिक ओहोदामा बसेकाले जे गर्दापनि हुन्छ भन्ने मनोविज्ञानको उपज हो । नेपाल भारत प्रवुद्ध समूहको सदस्यसमेत रहेका डा. भट्टराईले प्राप्त गरेको सूचना राष्ट्रहितमा प्रयोग गरिनुको सट्टा चिनियाँ राजदूतावासलाई केही आर्थिक लाभको लालचमा बिक्री गर्नु राष्ट्रघाती कुरा हो – पत्रकार घिमिरेको ठहर छ ।

साथै, यस्तो गम्भिर विषयमा प्रधानमन्त्रीका प्रमुख राजनीतिक सल्लाहकार जस्तो गरिमामय र जवाफदेही पदमा रहेका व्यक्तिले हल्का टिप्पणी गर्दै पत्रकारहरुमाथि लाञ्छना लगाउन खोज्नु अर्काे त्रुटी हो । नेपालका पत्रकारले सधैं जिम्मेवार भएर कर्तव्य निर्वाह गरेको यथार्थ सत्तामा पुगेपछि कसरी विर्सियो – घिमिरेले प्रश्न गरेका छन् । देशका सबै सूचनामा पहुँच भएका डा. भट्टराईले केही रकम प्राप्त गर्नैका लागि यस्तो नीच र आपत्तिजनक काम गर्दा कारवाही हुनुपर्नेमा उल्टै “दूधको साक्षी बिरालो” भनेजस्तो उन्मुक्ति दिन खोज्नु अर्काे अपराध भएको पनि वरिष्ठ पत्रकार घिमिरेले उल्लेख गरेका छन् ।

प्रधानमन्त्रीको सल्लाहकारजस्तो गरिमामय पदमा बस्ने व्यक्ति नैतिकवान हुनुपर्छ, जबकी डा. भट्टराईको पृष्ठभूमि सधैं गैरसरकारी संगठनसँग जोडिएको छ । अन्तर्राष्ट्रिय गैरसरकारी संगठनको चरित्र भनेकै सम्बन्धित देशको नीतिगत पक्षमा प्रभाव पार्नेखालको हुन्छ, त्यस्ता व्यक्तिले सरकारको जिम्मेवार पदमा बस्न मिल्दैन–पत्रकार घिमिरेको भनाई छ । तर डा. राजन भट्टराई भने आफ्नो राजनीतिक पहुँच र प्रभावको दूरुपयोग गरी देशकै संवेदनशील सूचना अन्यत्र बिक्री गर्ने दिशामा अग्रसर हुँदासमेत प्रधानमन्त्रीका प्रमुख राजनीतिक सल्लाहकारले उल्टो पत्रकारलाई नैतिकताको पाठ पढाउन थाल्नु बिडम्बनाको विषय हो– घिमिरे भन्छन् ।

सार्वजनिक पदमा रहेकाहरुले यस्तो काम गर्न मिल्छ कि मिल्दैन भन्ने कुरा प्रधानमन्त्री ओलीले नै बुझ्ने कुरा हो । सामाजिक सञ्जाल र मूलधारका मिडियाले नै चरित्रहत्या गर्ने काम गरेको भन्दै रिमालले चित्त दुखाएको देखिन्छ । तर ग्लोबल वाच एनालाईसिस भन्ने अन्तर्राष्ट्रिय सञ्चारमाध्यममा रोनाल्ड ज्याकलले लेखेको उक्त समाचार गलत थियो भने रिमालले त्यसको प्रतिवाद गर्नुपथ्र्यो । तर रिमालले त्यहाँ कुनै पनि असहमति दिएको पाइएन, बरु त्यसैलाई आधार बनाएर तयार गरिएको समाचारलाई प्रकाशन वा प्रशारण गर्ने सञ्चारमाध्यमप्रति आफ्नो कुाण्ठा पोख्ने काम भएको छ ।

पत्रकार घिमिरे भन्छन्– पत्रकारिताको धर्म र नैतिकताबारे प्रश्न गर्ने रिमालजीहरुले आफूलाई सही ढंगले चलाउनेतिर ध्यान दिनु बेश हो । साथै, सरकारी ओहदामा बसेकाहरुले गैरसरकारी वा विदेशी संस्थासँग आर्थिक लाभ लिनेगरी कुनै प्रोजेक्ट गर्ने काम सही हो भनेर प्रष्टीकरण दिन सक्नुभयो भने रिमालजीको आरोप स्वीकार्न सकिएला अन्यथा नेपालीमा एउटा उखान छ “जो चोर उसैको ठूलो स्वर” ।